Jaisalmer is een geweldige stad met een droevig verhaal. Fort City in het midden van de woestijntar 100 km van de grens met Pakistan, Indiase Avangapost. Jaisalmer werd opgericht in 1156. In de dertiende eeuw, na de twaalfjarige belegering, moslims, viel de stad, en de inwoners pleegden massamemide (gewoon ermee, als twee keer twee). In de 16e eeuw huwde Raja Jaisalmer een van de dochters van keizer Akbar en daarna kwam de langverwachte wereld. De stad bloeide in het centrum van handelsroutes (de grote zijden weg). Maar de versterking van de positie van Bombay als een shopping Sea Port, gevulde belastingproblemen en hervormingen van de harde overheid, en naar boven item - de vorming van Pakistan en de opkomst van de Indiase-Pakistaanse grens, snijd de caravanways, in volle gang afwijzen. Nu leeft Jaisalmer, in principe, ten koste van het toerisme en heeft het een inkomen als een geavanceerde militaire faciliteit. De stad ziet er echt goud uit. Alle huizen worden traditioneel gebouwd van geel / gouden zandsteen (maar niet langer de Jurassic-periode, zoals bijna alle gebouwen in forte) en velen van hen zijn versierd met een unieke draad, uitgevoerd door de tijd van de leeftijd van de brigade van Mason, de Afrekening hiervan is in dezelfde woestijn: de geheimen van kruipvaardigheden worden overgedragen van generaties tot generatie en de vervormingsvoorouders van de levende meesters in hun tijd gebouwd en ingericht met houtsnijwerk alle forten. 70% van de bevolking van Jaisalmer maakt brahmins - vertegenwoordigers van de hoogste kaste. Ik was oorspronkelijk op de beste manier geconfigureerd, omdat de feedback over deze plaats in strijd is met elkaar. Mijn alertheid en al mijn twijfels werden binnen anderhalf uur na aankomst verdreven.
Jaisalmer had het niet zomaar, hij dwong zichzelf te houden: misschien is dit de eerste stad op ons pad waarin er iets wordt gedaan, iets is gebouwd en schoongemaakt. We hebben zelfs een openbaar toilet op straat gevonden! Nee, nee, denk niet alleen dat er overal netheid is. Nee, vies, zoals het zou moeten zijn, ziet het eruit als alle steden in India. Mensen wonen ook op straat, ook harnasbranden, lopen ook door de koeien, varkens en honden. Maar dieren zien er niet uit als vies, teken en afstotend. Op een mooie koe, hebben we geïmproviseerde crawlers opgemerkt: ze was vastgebonden met sneakers op haar nek - bijna dat de bel niet verloren was, gewoon niet ringen. Veel van de inactieve bourgeois zijn gelabeld in de heup. Sta niet op straat ondraaglijke stank, zoals elders. Warmte, zelfs warm, de zon schijnt fel. De stad is echt mooi. Hier verveelt u niet: er is iets om te zien waar te lopen, de zonsondergang op het meer ontmoeten, racen op kamelen regelen, giet de woestijn na zonsondergang, luister naar de lokale folklore en proef lokale gerechten.
We gingen naar Jaisalmer van Jaipur. Ik heb de melding niet verbergen. Ten eerste is de treinnacht, ten tweede, het passeren, ten derde, niet altijd een maaltijd om een persoon in het Engels te berekenen, als je opeens iets hoeft te verduidelijken, en de parkeertijd van de trein is beperkt. Dan heb ik nog niet vermoed dat er zowel vierde als vijfde is, wat veel ernstiger is dan de eerste, ten tweede en derde. Het feit van de nachttrein was bang door het feit dat het niet bekend is met wie je achter het gordijn zult vinden, dit is een roulette, en ik heb twee rugzakken, ook mijn dochter, met twee rugzakken en een verlangen om te slapen weinig, want voor Jaisalmer 12 uur. Welnu, hier hadden we het geluk: de Fransen waren bij ons, onze rugzakken werden onmiddellijk goed vastgemaakt door fietsen sloten, ondergoed "gewassen", onze met babe de bovenste planken waren niet druk met blanco onberispelijk, slapen in de trein was heel goed mogelijk Niet handig, derhalve was de droom vrij oppervlakkig, en bovendien moesten we lang rusten - in de ochtend, de uren van Edak met 7, de stambomen van eten waren niet alleen wokedown hun vegetarische koteletten en hete thee. Dus volgens dit item was het niet bijzonder stomen. De reis van Jaisalmer was nog rustiger, de trein ging van het laatste station. De eindsamenstelling wordt van tevoren toegepast, ongeveer een uur. Dus je zult genoeg tijd hebben om het treinnummer te achterhalen waar het gaat en vind je auto. Onze treinen hadden bijvoorbeeld alleen nummers op sommige auto's, maar op elke auto een lijst met passagiers, waarin je onze plaatsen kunt vinden (de bid voor God, om tickets te boeken en te kopen, zijn je achternamen correct gespeld - we zijn er in Degenen die de meeste lijsten verschenen als Elena G en Eksina G). Verrassingen werden niet verwacht: de trein was dag.
Wat is het meest opvallend, we brachten bijna een week in Jaisalmera door, maar niemand vroeg om onze documenten.
