Om een of andere reden, alles, het beschrijven van de bezienswaardigheden van Genua, vergeten (of het niet weten) ongeveer een belangrijk punt.
Genua heeft echt een rijke geschiedenis en rijk aan objecten van architectuur en kunst. Bovendien werd in 2004 gedefinieerd als de culturele hoofdstad van heel Europa. Het is een feit.
Maar nu direct gerelateerd aan muziek is onverdelijk beroofd door aandacht.
Maar Genua is thuisland niet alleen voor Christopher Columbus. In deze stad, op 27 oktober 1782, werd een jongen geboren, die voorbestemd was om de grootste en onovertroffen vioolmeester te worden - Nikolo Paganini !
Garibaldi Street (Via Garibaldi) wordt terecht beschouwd als de prachtige straat Genua. Hier is een huis, dan een luxe paleis. En in 2006 werd het vermeld als een UNESCO-wereldculturele erfgoed. Ik zal het niet vertellen over alle paleizen, ik stopt in meer detail thuis 9. Dit is Palazzo Doria Tourcy. En het is dit paleis dat het belangrijkste doel was van onze reis naar Genua.
Doria Tourcy Palace Het werd gebouwd in het 1565e jaar. Aanvankelijk was hij een van die Genuese paleizen (allemaal drie), waarvan de appartementen werden verstrekt aan de belangrijkste gasten van Genua, een bezoek aan de stad met officiële bezoeken - koningen, keizers en Romeinse vaders.
Vanuit het midden van de XIX-eeuw en tot nu toe hier bevindt zich Gemeente Genua . Daarnaast zijn (wat belangrijk is), verschillende gebouwen van het gebouw zijn eigenlijk aan het museum, gelegen in het naburige Palazzo Bianco. De belangrijkste tentoonstelling en trots van het museum is de beroemde viool waarop Nikolo Paganini speelde " Canon "(" Il Cannone "). Het wordt daar opgeslagen sinds 1851. Zijn eervolle viool bezet in een relatief kleine kamer, gewoon gebouwen van de gemeente van de stad.
Maar het pad naar de viool van Paganini kwam Thorny uit. Ik denk dat ik geen subtiliteit kan kennen, zodat je vanuit Genua kunt gaan, zonder dit unieke item te zien ...
Zo. We vielen in het genoom in een weekend. Het gemeentebouw was open voor gratis toegang. Is gratis. De binnenplaats is vrij mooi: veel kolommen, een mooie trap, een groot aantal sculpturen, interessant vanuit een artistiek oogpunt van een klokkentoren. Alles is gemaakt in witte en roze tinten. Lief. Maar er is helemaal geen! En vraag niemand anders ...
We liepen rond de trap, gangen en vloeren op zoek naar viool. We keken door het glas op de vergaderzaal. Maar! Ik heb de juiste ingang niet gevonden. Alle deuren in de gemeente waren gesloten. Ik werd zojuist beheerd door het sleutelgat van een van de deuren om de inscriptie te zien, wat betekent dat Paganini-viool in die kamer werd opgeslagen. En de deur is gesloten.
Beslissen dat we "succesvol" in een onschuldige dag arriveerden, verzameld om te vertrekken. Bij de uitgang ging ik naar de souvenirwinkel van de gemeente. Puur willekeurig, vragende de verkoper, heb ik geleerd dat je de viool elke dag kunt zien. Kom gewoon eerst naar binnen Palazzo Bianco , Dit is een naburig gebouw. En daar al, bewegend langs de galerij van het museum, stapt geleidelijk in de juiste kamer.
Een beetje later leerden we dat alles zo in de war is vanwege het feit dat Palazzo Bianco ook het eigendom is van de gemeente. En vanaf het einde van de XIX-eeuw verandert het paleis geleidelijk aan een kunstgalerie.
De ingang van het museum kostte ons 8 euro per persoon. Extern is dit paleis met een karakteristieke witte gevel niet erg merkbaar. Maar hier is echt een van de meest serieuze collecties van schilderijen in Genua. We zagen foto's van beroemde (en niet erg) Italiaanse en Nederlandse kunstenaars, waaronder Luke Cambianaso, Veronese, Filippo Lippi, Andrea Sezynino, Yana Prost, Josa Wang Kleve, evenals "Magdalene" Antonio Canova. Maar de foto van Caravaggio aanschouw heeft de man naar wat tentoonstelling in de Verenigde Staten gebracht.
In andere zalen presenteert het museum een verzameling munten en producten van keramiek, er zijn verschillende letters van Columbus en andere talrijke interessante tentoonstellingen.
Het pad naar de bouw van de gemeente gaat over het dak van het Palazzo Bianco, vanwaar in al zijn glorie zichtbaar is Palazzo Rosso (Vanaf de straat ziet hij er eenvoudig uit). Zijn zalen kunnen ook de uitstekende werken van Italiaanse schilders bewonderen.
Maar laten we terugkeren naar de gemeente.
Hier komen we in de allerlaatste hal van het museum. Hier is gewoon de prachtige oprichting van werk dan aan iedereen die nog geen beroemde violin Master Bartolomeo Giuseppe Gwarny, Del Jesu is. Beroemd " Canon " Vermoedelijk is gemaakt in 1743.
De viool werd in 1802 aan Paganini gepresenteerd door een bepaalde Merchant Parijs, wiens naam niet in de geschiedenis is bewaard. Het geluid van deze violin zeventien jaar oude Paganini was gewoon geschrokken. "Canon" vergezelde Paganini zijn hele leven en was een favoriete tool van de meester, ondanks het feit dat hij een redelijk grote verzameling violen Azië en Stradivari had. Gwarny Paganini bezocht zijn prachtige viool, en na zijn dood ontving de viool de naam "Paganini weduwe".
Nu een keer per jaar, verwijdert de viool zorgvuldig het museum uit de vitrine voor het spelen van de muzikant die dit waard is. Meestal wordt deze eer geëerd door Paganini-wedstrijdwinnaars.
Trouwens, het is betrouwbaar bekend dat Antonio Stradivari zelf het werk van Del Jesu benijdde. Hij merkte op dat zijn eigen violen de gereedschap Giuseppe Guarsy met zachtheid en schittering overschrijden, maar tegelijkertijd zijn ze duidelijk inferieur aan hen in de macht van het geluid. Soortgelijk.
Ook in de laatste hal is er een ander hulpmiddel van Paganini - de viool van Jean-Batista William, gedoneerd aan de meester in 1834 Camillo Sivori. Er zijn andere items in verband met het leven van de Grote Nikolo Paganini. Zeer indrukwekkend.
En naar mijn mening verdient Paganini's viool duidelijk meer aandacht en respect dan zelfs verschillende Genoa-aquaria!
Bovendien kan het operahuis worden onderscheiden van ernstige culturele objecten van Genua - Teatro Carlo Felice . Het is gestart in 1824. Gelegen nabij de fontein op Ferrari-plein. Na de bombardementen tijdens de Tweede Wereldoorlog was het bijna volledig vernietigd, later hersteld. Op een klein gebied aan de voorkant van het theater is er een monument voor Giuseppe Garibaldi, de held van Italië. Maar de toren (Torre) in de buurt van het operatheater was vrij recentelijk bijgevoegd, in 1990.
Genua bevat ook een van de grootste universiteiten in Italië.