Er is een lokaal eten, vrij vaak en populair, en dienovereenkomstig het verkopen van letterlijk in elke hoek. 'Jerk Chicken' genoemd en lijkt op het proces van het koken van deze exotische gerechten als volgt. Het staat in het midden van de straat - nee, niet de straten, maar aan de kant van de weg, bijvoorbeeld, of gewoon in het gras - niet een zeer goedkope oom in niet erg schone kleding met een heel klein aantal van tanden in de mond en met een zelf-gemonteerde mangal, waar hij brult op het rooster van Shmatok Chicken, ontworpen door een bepaalde reeks kruiden. Dat is het hele kort. Dit is de beroemde Gerk op deze plaatsen. Op de een of andere manier werd het Stypeino. Dat is hoe scherp met mijn hoofd in de lokale smaak duiken en voedsel kopen op de Jamayaanse straat, dus hebben we besloten om vooruitgang te boeken en gingen naar de officiële elf. Hmm, stomme stappen komen niet mee als je op Jamaica bent, en dat is waarom. Een echte eikel moet eten waar de Aborigines het eten en bijwonen van dergelijke instellingen voor witte toeristen wordt gewoon niet aanbevolen. En dus gingen we daarheen. Hoe kunnen we jezelf in deze situatie beveiligen? Ten eerste wilden we de ultieme aanbeveling om het toeristische gebied niet te verlaten. Nou, bijna niet weggegaan - we vonden het toegestaan om op de grens van wit en zwart te zijn, net uit het gebied van hotels, maar nog geen lokale buurten. Ten tweede gingen we naar de instelling aan het licht van de dag, en niet in de avond. Zelfs bij het naleven van deze primitieve beveiligingsmaatregelen, zijn we eenvoudigweg niet zonder -e geweest. Mensen op Jamaica zijn specifiek: weinig mensen werken in principe, bijna allemaal gesleept van Reggae, Bob Marley wordt bewaakt en rookte marihuana. In een uur van de dag, toen we in dat zeer restaurant zaten in afwachting van je Jerka, telden we een goede tien absoluut roven (en zwart en wit pak), waaronder Russen.
Probeer niet in uw verbeelding een beschaafd restaurant met tafels, obers, managers en beveiliging te tekenen. Dit is niet eens ongeveer. Maar er zijn grof chocarized tafels en winkels op straat en de constante vat-vat, waarin deze relatief heerlijke kip op kolen wordt bereid. Moet toegeven dat ruk echt een zeer originele en zelfs aangename, rijke smaak heeft. Zoals ik al zei, ligt het hele geheim in een speciale marinadesaus, die ongeveer twintig componenten omvat. Nou, en, natuurlijk, speciaal brandhout krijgt een speciaal hoogtepunt van de eikel, die in de Barrel-Mangale worden gebruikt: je vindt dergelijk brandhout niet zeker, omdat Pimeto-bomen alleen op Jamaica groeien. Ik heb een haast om je te verzekeren dat een Samonal Barrel-Bracl van de Black Street oom absoluut niet anders is dan het restaurant Barrel, behalve dat alleen maten en daarom het hoofd van de morele en esthetische kant van de vraag niet voor de gek houden, omdat, Hoogstwaarschijnlijk stopt je experiment met rukkip in de eerste fase, als je probeert te "proberen", en dan ga je niet op de IoTA, omdat het elke dag zal eten, een banale kebab zal rijden.
Bananen op Jamaïca van twee soorten: groot en klein, wat in ons land komt als mini. Nou, de tweede is niet anders dan het gebruikelijke, maar de eerste zijn vrij vreemd. Lange centimeters 30, de pulp van hun roze kleur, en de smaak ... iets dat lijkt op ruwe aardappelen met een banaanaroma, een beetje zachter. Hmm, ik kauwde een banaan op drie sites, omdat ik hem meteen niet meteen kon opeten.
Het is vrij goed voorbereid door Yamaitsa zogenaamde patty / pasteitjes, die vrij populair zijn en buiten worden verkocht, zoals echter en al het andere, maar merk op dat ik ze acceptabel noem. Pasteitjes, of sappige pasteitjes - Pups (cakes) van een zeer primitieve laagtest, die in Negriel vegetarisch voorbereiden, met kip of rundvlees. Het netwerk van Cafe onder dezelfde naam "Sappige Patties" - een eigenaardige Jamaica-versie van McDonald's, die er niet in slaagde te zorgen en zich af te keren op het Black Island. Zelfs in de Yamayans, verbazingwekkende smaak van slabladeren (lokale sla), maar laat me iemand zien die al heel lang kan eten, zelfs als in dezelfde bladeren van tijd tot tijd om de genoemde pasteitjes te focussen. Ik wil merken dat deze cakes populair zijn van lokale bewoners dan toeristen (en tevergeefs).
Nu begrijp ik dat in Mexico wisten we of we vergelijken met wat ik tegenkwam op Jamaica. Nee, nee, voedsel, als zodanig, is aanwezig, er is geen hongerige rand, maar persoonlijk weigste ik categorisch dergelijk voedsel, omdat zelfs drie keer van prachtige sardines en natuurlijke chips van echte aardappelen lang je niet rekken: Chips Ze zijn in Afrika-chips, hoewel natuurlijk, voor onze dag met vuur, je zult niet zelf, en sardines worden ingeblikt, dat wil zeggen, een noodvoeding, maar niet elke dag.