De beslissing om Brest te bezoeken, kwam er eens in de avond, na het bekijken van een van de films over de oorlog. Plotseling schaamde het zich dat mijn man en ik deze plek nog steeds niet bezocht. Drie weken later probeerden ze op de weg op hun auto van St. Petersburg. Rijden voor 1,5 dagen 1300 km hebben we het doel bereikt.
De hoofdtaak was om het held-fort te bezoeken. En nu staan we al voor de ingang. Verbaasde gratis toegang tot het grondgebied van het complex. Het Brest Fort is open voor iedereen die niet onverschillig is voor de geschiedenis. We liepen langs de steeg, vanwege de bomen dreef langzaam het hoofdmonument en de bajonet-obelisk. Op dat moment ervoer ik een echte sensatie, dus ze waren majestueus en enorm. Ze zagen de Snow-White Holy Nikolaev Garrison Temple.
Het grondgebied bevond zich op het Museum of Defense, waarin veel persoonlijke bezittingen en verhalen werden verzameld. In de hallen hangt foto's en beschrijvingen van het leven van verdedigers van het fort en hun familieleden. Kaarten worden op een zwarte achtergrond geplaatst, als een persoon stierf. Op wit zijn er foto's van overlevenden.
Na het bezoeken van het museum in het museum te komen, gingen de Holm Gates naar het kijken. De muren waren allemaal bedekt met sporen van kogels, mazen op een trechter. We liepen langs de kust van de rivier. Het was erg warm, de zon scheen, de kalender toonde 26 juni 2009. De tas lag een paspoort met Schengenvisa, op weg naar de kust, waar de oorlog 68 jaar geleden kwam.
Deze reis was nodig, maar erg zwaar. We reisden een grote manier en vertrokken met het gevoel dat iets belangrijks iets heeft gedaan.
