Mijn man en haar man hadden een redelijk lange nieuwjaarsvakanties, die ons slechts één gedachte brachten - wat moeten we thuis doen? En zodra we volledig goedkope tickets zijn voor Malta bij vrij geschikte data voor ons, denken we niet langer. Het kleine eiland is absoluut charmant, waarover er bijna geen informatie over is, maar we hadden nog steeds anderhalve maanden voor de prijzen. Dus besloten we om te gaan.
We hadden een vrij laat aankomst in Malta - om 23:30 en de laatste bus van de luchthaven is 15:00. Het hotel in principe bood ons een transfer voor 25 euro, maar we telden dat het gedurende 10 km duur duur was. Daarom hebben ze niet beoordeeld en besloten, in het geval dat we een taxi nemen. We vlogen door de luchtvaartmaatschappij Ryanair en we brachten de tijdschriften uit waarin we een transfer ontdekten van en naar de luchthaven. Het was erg handig, omdat we in staat waren om een overdrachtsticket rechtstreeks in het vliegtuig te kopen en het was veel goedkoper.
Het hotel was vooraf geboekt bij Bucking. Het is bescheiden, maar het is perfect gelegen voor uitstapjes rond het eiland. Alles is in de buurt - bushaltes en stoom op Valletta. Ja, zo'n look van het balkon, dat alle tekortkomingen van dit hotel kan worden vergeven. Het werd gezien aan de basiliek van de Moeder van God van Carmel, die het kenmerk van Malta is, bijna zoals op de palm rechtstreeks vanaf ons balkon.
'S Morgens, zodra we ontbijten, renden ze onmiddellijk om met Valletta te ontmoeten. Het is geweldig dat de ligplaats in de buurt was, kocht tickets en zat op de veerboot. Vanaf de veerboot was Fort Manoel zichtbaar, die in het spel van Thrones is gesmolten. Ja, we hebben veel geluk met het weer - de lucht is blauw, de zee, de felle zon! Mooi. Valletta is een fortstad, het heeft een wandkracht uitgelegd uit gouden kalksteen, wachttorens, stenen bastions, defensieve moat enzovoort. De smalle straatjes van de stad staan loodrecht op elkaar en met een van hen gezien de zee bijna altijd. En we hebben de hoeken van vele gebouwendecoraties van Saints Sculptures opgemerkt. En wat zijn de ingewikkelde balkons en de decoraties van het nieuwe jaar overal! Dus de stad 's avonds draait zich eenvoudig in de fantastische, trouwens, trouwens Valletta is de kleinste kapitaal in Europa.
Sint-Janskathedraal, de belangrijkste tempel van de Orde van Hospitalers. Buiten is het erg bescheiden, maar binnen verbluffend luxueus. Als je daarheen gaat, is de pracht van het barokke tijdperk gewoon op de een of andere manier op je ingestort - elke kruling wordt hier aangezien en bevinden zich op die plaats waar je nodig hebt. Luxueuze marmeren vloer met een prachtig mozaïek, marmeren grafstenen en de ridder van de Maltese orde wordt begraven onder elk van hen. Op de kachel noodzakelijkerwijs het wapen en een beschrijving van zijn leven en zijn onderscheidingen, en dus ongeveer 380 graven van de ridders. Met de kathedraal zijn er 8 rijk ingerichte kapellen, omdat in het dagelijks leven van de orde van hospitallers 8 talen waren.
Daarna liepen we nog steeds een beetje rond de stad en gingen we naar het busstation om naar Mdin te gaan. Het is klein, gezellig, goud met smalle gebogen straten, tussen de bizarre lantaarns met gele muren is er een blauwe lucht, je kunt zware deuren zien met mooie handgrepen, waarvoor je wilt vasthouden. Deze oude hoofdstad Malta is al meer dan 4000 jaar vervuld en het ligt op de top van een hoge heuvel in bijna het centrum van het eiland. Vanuit de kust is de afstand tot MDINA enigszins kilometers, dus het werd op zo'n manier gebouwd dat je iemand met een plotselinge aanval uit de zee kon uitsluiten.
Aan alle kanten is de stad omgeven door een onneembare muur, de belangrijkste poorten zijn een van de belangrijkste bezienswaardigheden van de stad. Trouwens, ze flitsten ook in het spel van Thrones. Maltees beschouwen MDINA de stad stilte, omdat het een voetgangersgebied is. Het is hier erg stil en we liepen graag rond de smalle straatjes, bezochten de kijkplatforms van het Bastion-plein en de snacks, en dronk ook koffie in een van de cafés.
Na MDINA gingen we naar de korting, liepen erop, kochten wat snoepjes en gingen toen naar de dichtstbijzijnde bushalte om naar Dingley te gaan en daar bij zonsondergang te zien. De bus faalde ons echter, omdat hij al bijna een uur te laat was, en we niet langer vluchtten, hoe hard ze ook probeerden, maar de zon was al verborgen. Dus we hadden geen tijd om de zonsondergang te ontmoeten. De kliffen van Dingle zijn bijna met rollende kliffen met een hoogte van ongeveer 250 m, en van hun hoogten zijn echt geweldig uitzicht geopend. Dit is een geweldige plek om hier te lopen of gewoon op een bankje te zitten. Dan was er terug naar ons hotel.
Op de tweede dag gingen we eerst weer op de veerboot zitten en gingen we naar Valletta, om eindelijk tijd te hebben om het schot van het pistool in de Barack-tuinen te bekijken. Inloggen daar, trouwens, was gratis en deze keer hadden we het nauwkeurig erin geslaagd om te schitteren. Slechts één schot is echter gehoord, ze brengen echter altijd twee wapens in rekening voor het geval, nou, je weet nooit welke plotseling gebeurt.
Vervolgens zaten we in de bus en gingen naar de stad Marsaiskala. Het is erg klein en rustig, gelegen aan de oever van een smalle en lange baai, al zijn infrastructuur is praktisch gelegen langs de promenade. De stad in het algemeen achtte het niet echt, omdat ons doel zout baden was, en we gingen meteen meteen langs de dijk. We kwamen vakantiegangers in zwemkleding tegen, maar we merkten niet op het zwemmen.
Na 20 minuten bereikten we de Kaapzone, waarop de eerste groep zoutbaden zich bevindt. Ons verlangen was alles om te verliezen en te zwemmen, omdat het erg heet was. Zoutbaden zijn zulke bevochtigde uitsparingen recht in kustrotsen en zeewater komt er tijdens de storm. Toen, wanneer ze in de zon verdampt, blijft het zout in de verdieping. Iets soortgelijks is op het eiland Thassos in Griekenland, maar er is een bad van wit marmer, en hier zijn ze goudgeel. Maar we gingen rond en zagen eruit als blote voeten recht op donkere, gladde rotsen - het was zo cool! We gingen terug naar de bushalte op blote voeten. Na 20 minuten waren we al Marsachlock.
Ze liepen een beetje langs de dijk en de weduwe werd verliefd op heldere geschilderde boten met hoge terresten - dit is een Maltees-merk. Ze lijken op de Venetiaanse gondels. En hier worden ze vaak gebruikt als een inleidende taxi. Toen snauwden ze en passeerden ze langs de dijk, ze gingen door het centrum en keerden terug naar Valletta. Ze was geweldig geweldig in de avond - veel mensen liepen langs de centrale straat, glanslichten en speelde muziek.
In de ochtend stonden we op, voelde dat dit onze laatste dag in Malta is. Allereerst besloten we om ergens te ontbijten met een prachtig uitzicht dat we eigenlijk hebben beheerd. Toen gingen we naar het winkelcentrum om lokale kaas te kopen, en op komst sprong naar de brug van liefde. Over het algemeen liepen we zo dag of liever rond de stad, en toen hadden we al terug naar de luchthaven.
Sinds we geen ticket hebben gekocht voor een retourshuttle, dan is de afstand van ongeveer 10 km gereden terwijl je in een gevechtsbus staat, ongeveer een uur. Hij kwam bij alle stops en alle mogelijke plaatsen. Op het vliegveld was de tijd perfect bij ons vertrek - dronk de lokale wijn in het café en ging op het vliegtuig. Dus een klein eiland achtergelaten in onze ziel een enorm verlangen om hier terug te keren. Misschien zullen we het op een dag kunnen implementeren.