Mijn nieuwe jaar en mijn man en ik besloten natuurlijk thuis om thuis te ontmoeten, en toen hadden we een gedurfd idee om naar Abchazia te gaan en te zien wat het in de winter is. Van tevoren op het internet in Gagra geboekt en ze kostte ons vrij goedkoop. Het appartement is twee gezinnen en is ontworpen voor twee gezinnen, maar we hadden veel geluk en sinds niet het seizoen, woonden we alleen in.
Vanuit het huis verlieten we de eerste van januari ongeveer tien uur in de ochtend. Stel je voor wat plezier is om door een volledig gratis nummer te gaan! Na het rijden van Krasnodar, besloot om in het hotel te verblijven en te verblijven, omdat ze van tevoren wisten dat de kronkelige weg morgen begint en het nodig was om een goede te ontspannen. Al bij de ingang van Sochi veranderde het weer volledig - we lijken in de lente te zijn. Op de grens stond voor twee uur - en hier is ze Abchazië!
In Abchazië wachtten we op een verrassing - noch Beereline, noch TV2 werkte helemaal niet! Dit is het geluk dat de MTS-simkaart in mijn tablet werd ingebracht, alleen hielp ze ons. Maar Roaming is erg duur, dus als je al heel lang gaat, moet je meteen een lokale simkaart kopen - er is goedkope gesprekken naar Rusland en door Abchazia zelf.
Abchazië herinnerde ons onmiddellijk aan onze Sovjet-jeugd - allemaal zo oud en armoedig. Laten we naar de winkel gaan voor de producten en merkten dat het bereik erg mager is. In de ochtend ging ik naar de markt - er is meer keuze, maar het is allemaal duur. Dus nogmaals, het is beter om alles van huis mee te nemen.
Allereerst ging het op een rondleiding door New Athos. Kocht vouchers op straat tot achthonderd roebel per persoon. Punten voor de verkoop van dergelijke excursies zijn veel, prijzen zijn bijna overal, maar de vulling terwijl het anders bleek te zijn. Nog voordat we nieuwe Athos raakten, werden we van nature naar allerlei proeverijen - honing, kaas, wijnen alles zodat we het allemaal kochten.
En toen bracht een andere gids ons langs de weg naar Lohnna - dit is zo'n zeer faciale tempel en sommige ruïnes van het voormalige prinselijke huis met hem. Nou, ten slotte kwamen we bij de grotten van de nieuwe Athon. Zoals we begrepen, is het beter om met de excursiegroep te lopen, want in de zomer werken ze precies, maar in de winter die hen kent. Ja, en tickets worden voornamelijk verkocht aan groepen, en dan zullen wat blijven, dan eenzame bezoekers.
Het is dus mogelijk en niet om bij de trein naar de grotten te gaan. Ze zijn zo enorm en mooi! En nog steeds erg donker. Trouwens, ze openden ze alleen voor bezoeken in de twintigste eeuw. Na de grotten gingen we lopen en keken eerst naar zo'n ongelooflijk mooi en dilapidated bijna, maar minder dan het huidige treinstation.
Sinds een bezoek aan het nieuwe Aphonian-orthodoxe klooster was ook inbegrepen, we gingen er natuurlijk daarheen. De plaats Majestic is erg mooi en noodzakelijk om te bezoeken als je in Abchazia bent. In de winter is het natuurlijk gemakkelijker, de mensen zijn kleiner en overal.
We wilden de volgende ochtend naar het meer rijst, maar gingen de sterkste regen, het weer verwend, en de groep kwam niet samen, vond maar dapper. Daarom hebben we onze plannen verplaatst en besloten om naar Pitsundu te gaan. Daar hielden we echt van de oude tempel van de bouw van de tiende eeuw, het is erg cool dat het lichaam daar speelde - we zaten en luisterden naar muziek. Ze voegden zich bij de groep om naar de geschiedenis van de tempel te luisteren en waren zeer verrast dat er in de Sovjet-periode appartementen waren. Het lokale geschiedenismuseum bevindt zich naast de zijkant, dus we hebben er gekeken.
En toen gingen we naar het dorp Ledza om het privé-museum van Hetzuriani te bezoeken. Het meest interessante is dat zijn oprichter - Georgy Hezuriani in 1994 stierf en sindsdien wordt het museum uitsluitend ondersteund ten koste van toeristen die hem bezoeken. Daar, natuurlijk, veel interessante dingen - praat over het leven en het dagelijks leven. Hier en rijtuigen, en machine voor naaiende schoenen, en vaders. Over het algemeen, wat is er niet alleen. En veel allerlei soorten foto's, omdat de maker van het museum in zijn belangrijkste beroep een fotograaf was. Wel, de volgende dag gingen we naar huis, wilden allemaal kijken, en ik moest naar het werk gaan.