Mijn verhaal over hoe mijn man en ik eerst naar Petrus gingen bezoeken, wat onze langdurige droom was. Gekocht veel dingen op internet, ze hebben het advies gehoord van vrienden en familieleden en reed. De trein was nacht, dus 's morgens kwamen we aan bij het Moscow Station of St. Petersburg. In het begin ging het eerste ding naar Pushkin aan mijn vriendin, die we ermee instemden om een paar dagen te blijven. Gepraat, verliet dingen en terug naar Peter.
Allereerst, zoals gepland, gingen we naar de hermitage. Laat me vergeven worden door kenners van Europese kunst en gooi geen slippers in me, maar ik vond het daar niet leuk. Te veel mensen, alleen hele menigten en niet helemaal succesvol naar mijn mening het navigatiesysteem, hoewel natuurlijk het interieur van het museum en de tentoonstellingen zeer indrukwekkend zijn!
Tijdens ons bezoek aan de Hermitage zagen we het raam voor het paleis van het parkeren van meteoren die in Peterhof zijn vertrokken. En ze besloten - waarom zouden we daar meteen zwaaien. Gelukkig behalve gewoon de laatste. Een beetje op de weg was geliefd bij de schoonheden van Peter en Hurray! We gingen op de pier van Peterhof! Dit is zeker het meest echte sprookje. Tijd om de fonteinen uit te schakelen bleef heel weinig, maar we hadden tijd om het magische mooie sprookje te voelen. Ze besloten onmiddellijk voor zichzelf wat nog een andere keer zeker terugkeert. Geretourneerd door landtransport - een minibus naar de metro, en daar thuis bij zijn vriend.
De volgende ochtend hadden we het eerste punt om het Russische museum te bezoeken. In mijn persoonlijke mening is het veel interessanter in de inhoud dan de hermitage. Daar en met navigatie is veel beter en gemakkelijker, en er waren veel minder mensen. Ik zag eindelijk de "laatste dag Pompeii" van Karl Bryulllov en mijn favoriete "negende boom" Aivazovsky. Trouwens, ze hangen in bijna een vriend tegenover elkaar, zodat ik lange tijd niet van deze kamer kon afbreken. Toen bereikten we Malevich - Square, Circle, Cross. Helemaal niet onder de indruk.
Toen we eindelijk een paar uur later uit het Russische museum komen, begon ik op straat te regenen. Natuurlijk is het moeilijk voor hen om ze bang te maken, dus het ging verder met het plan en we zijn recht door Nevsky Prospect ging naar de kathedraal van St. Isaac. Al met al was ik onder de indruk niet eens mijn kathedraal en het dak toen we het op de trap beklommen. Van de mening dat het wordt geopend, evenals de Geest-onderscheppingen.
Net afdaald en ging naar de dijk toen we onmiddellijk werden uitgenodigd om door de kanalen te lopen. De indruk nadat het tegenstrijdig bleef - aan de ene kant, natuurlijk, het is indrukwekkend, mooi en indrukwekkend. En aan de andere kant is er op de een of andere manier voorbijgegaan en herinner ik me alleen Chizhik-Fawn, winst thuis en New Holland.
Natuurlijk, na een wandeling door de kanalen, was het geweldig en ging naar Nevsky in de "tafel nr. 1" om te eten. Toen gingen we naar het huis van het boek. Het is zo'n indrukwekkende structuur waar we al lang naar wensen naar het niet alleen buiten de buitenkant, maar ook om te bezoeken. Ik vond het daar echt leuk.
Nou, tenslotte, ging lopen op de dijk. We keken naar de admiraliteit, op de koperen ruiter, gingen naar het Vasilyevsky-eiland en wilde naar het fort Petropavlovsk, maar het was te laat. Daarom liepen ze gewoon en wachtten op de bruggen om te fokken. Het is al lang gedroomd om van dit spektakel te genieten.
In de ochtend van de derde dag waren we weer in Nevsky. Nu hadden we de Kazan-kathedraal volgens het plan, toen liepen we, ze kwamen naar de bankbrug. Daar vonden ze een gezellig café op de Fontanka-dijk en zaten erin. Ze snappen en betreden de tempel van de Heiland op-bloed. Er is gewoon waanzinnig mooi van binnen! En wat mozaïek is geweldig!
Vervolgens was de route Alexander Nevsky Lavra. Prachtig is er zeker ongewoon. Liep rond het grondgebied, ze gingen naar de necropolis - waar kunstenaars, schrijvers, componisten, dichters en alle kunstleiders daar zijn begraven. Gezien de graven van Dostoevsky, Shalyapin en Natalia Goncharova-Lanskaya. Daar en rustig vindt het gewoon een soort vrede.
Lavra kwam uit het grondgebied en door het opstandige gebied ging naar de metro, een zitplaats. Onderweg stond en onderzocht Anichkov Bridge en vervolgens een monument voor Catherine II. Daarna gingen we naar het Koninklijk dorp. Natuurlijk, als het weer op zijn minst een beetje beter was geweest, zou het op de een of andere manier leuker zijn. Maar zelfs in zo'n slodder weer bleven de sensaties heerlijk en uit het paleis en vanuit het park. Toen een andere klasse, waarin Pushkin studeerde en keek naar het Lyceum. Dat is lief!
Over het algemeen beschouw ik onze eerste in mijn leven een driedaagse reis naar St. Petersburg bleek zeer rijk, en helemaal niet erger in de inhoud van die agentschappen organiseren. We gingen naar de belangrijkste musea en tempels van de stad en veel dingen zijn erin geslaagd te zien. Maar natuurlijk niet alles, dus we gaan nog naar St. Petersburg!