Mijn eerste kennismaking met de Karpaten vond plaats in 2009. Het was een kerstreis naar Yaremche. De groep was enthousiast door privétuinen, die werden gedistribueerd die een verzamelplaats voor excursies zouden eten en toegewezen. Aan de vooravond van Kerstmis in de stad was er ijzig weer, bergen en dode mannen "gezet" feestelijke besneeuwde outfits, de rivierpèl gedeeltelijk bedekt met ijs.
Yaremche City is klein en netjes. Waar kijk niet - overal schreeuwde bergen. Door de straten wandelen (verbaasd het feit dat de thermometer -15 -15, maar niet koud was) kwamen we naar de souvenirmarkt, in de buurt van de rivier. Alle planken werden afgehaald met sneeuwwitte speelgoedschapen, rue tot sokken, rompen, borduurwerk en houten ambachten.
Ze stonden op de brug - geliefd bij ongebruikelijke ronde ijsfloegenden overstroomd in het niet-vriezen midden van de preut. Ze probeerden naar Kolybu te gaan, maar er was geen plaats, de bewaker liet de drempel niet eens. Op de kerstavond verdwenen alle producten uit de winkels. Op de avond van 6 januari was het niet mogelijk om zelfs brood te kopen. De straten waren leeg, alle locals ging naar huis naar de huizen en drink de Uzbar. Kennismaking met lokale kerstrites beperkt tot carols en gewas ritueel. Carols voor toeristen voerden de eigenaren van de sadyba zelf uit.
Een van de excursies was gewijd aan de inspectie van een lokale privézoo. In grote open behuizingen bevatten vertegenwoordigers van de Karpatische fauna. De kinderen waren gewoon blij met handherten en kabanchikov.
