Ik beken dat ik erg bang was voor vluchten, tot 2011, toen ik voor het eerst Bulgarije in het vliegtuig bezocht. Ik besefte dat het weinig was, en sindsdien probeer ik elk jaar ergens in het vliegtuig te komen. Het werd lange tijd naar Israël geroepen: in de jaren 90 emigreerde ik veel buren, kennissen, vrienden, familieleden. Ze riepen een bezoek aan, maar ik weigerde vanwege de angst voor de vlucht, en het was niet gemakkelijk om een Israëlisch visum te krijgen. Echter, onlangs ging een visumvrij regime tussen Israël en Oekraïne naar de vlucht en besloot ik om naar de feestvakanties te vliegen.
Dus ik hoefde niet te besteden aan een visum. Dit is een pluspunt. Maar in mei 2013 viel Paasvieringen samen met Mayski, dus de pelgrims van over de hele wereld zijn genoeg gevallen. We konden nauwelijks een ticket kopen. Gekocht in Zhytomyr in Kiyavia voor 4000 UAH. per persoon (500 dollar). Dan ben ik nog niet bekend dat "Kiyavia" een procentpunt van 10% percentage op het kantoor opneemt, wist niet wat u via privat24 online kunt kopen, en vertrouwt vervolgens geen computerverkoop. Kort na onze reis tekende Israël een overeenkomst met Oekraïne over de "openlucht", en tickets zijn nu veel goedkoper.
We waren van plan om de oom in Haifa te bekijken, familieleden te bezoeken in andere steden en naar Jeruzalem gaan. Op de reis toegewezen een week - ik en vader. Er zijn echter al snel plannen veranderd, want in Jeruzalem gingen veel pelgrims naar Jeruzalem en kocht oom ons een ticket voor een reis "Mini Israël" in Tel Aviv. Echter, vóór dit, ik merk echter op dat ons vliegtuig in Tel Aviv landde, op een gigantische luchthaven. Het was aangenaam verrast door de foto van de grote Israëlische atleten, geweldig op de luchthavenmuren. Op paspoortcontrole was een Russisch sprekende werknemer, hij heeft de afdruk niet in het paspoort geplaatst, maar gaf ons een kaart, een geldige 90 dagen. Hoewel hij nog steeds wordt gevraagd, aan wie we vliegen en hoeveel.
Oom ontmoette ons met de auto (in Israël zonder een auto op enigerlei wijze, aangezien het openbaar vervoer erg slecht is), in twee uur bracht het naar Haifa, waar we leefden. Ik zal meteen zeggen dat ik niets kan zeggen over de prijzen, omdat we net als gasten waren en niets betaalden. We waren dronken en gevoed.
Dus over de excursie. Het kost ongeveer 300 dollar voor twee. Voor Israël is dit geen geld. We namen de minibus in Haifa, op de manier waarop ze gevuld was met Russische toeristen. De excursie duurde de hele dag en was behoorlijk vervelend. Israël is het beste om in de winter te vliegen wanneer niet zo heet is. In mei, en in het algemeen in de zomer, het frituren van het neuroyal, moest het T-shirt twee of drie keer per dag veranderen. De airconditioner werkte aan de bus (in het Hebreeuws "Mozgan"), als gevolg daarvan werd ik opgeblazen op mijn terugkeer naar huis, ik miste ook in bed met een temperatuur. Oom gaf ons twee flessen van 2 liter met niet-koolzuurhoudend water. Ik moest ze met je in de tas slepen. Ik begrijp dat de Joden van al het grote en hun ongemak houden. Veel toeristen gaan met rugzakken waar water wordt geplaatst. Toeristen zouden adviseren om sneakers en comfortabele kleding te dragen en geen stoom te stomen, vooral over aantrekkelijkheid. Vergeet de dop of honkbalkap niet. En reed constant. Gelukkig zijn toiletten gratis en elke stap, met alle voorzieningen. In het algemeen, bijna zoals in een restaurant.
We hadden een Russisch sprekende gids Israël. Hij was een professional van zijn bedrijf, beschreven in detail over alles, beantwoordde veel vragen.
Ons eerste punt is het Latrun-klooster. Daar konden we wijn kopen van lokale productie en souvenirs. Russische toeristen deden, toen behandelde een van hen alle deelnemers en legde uit dat ze vandaag een verjaardag had. Toerist van Noorwegen fotografeerde veel. Hij vond een museum van tanks en militaire uitrusting naast het klooster en maakte veel personeel met wie hij in het sociale netwerk deelde.
En dan was er een vele excursie "Mini Israel". Dit is een volledig openluchtcomplex, miniatuur-architectonische gebouwen, bomen, in het algemeen, alle objecten die de trots van dit prachtige land vertegenwoordigen. Na de excursie kochten we souvenirs in de winkel, opnieuw werkten de Russischsprekende verkopers hier. Prijzen waren hoog genoeg. Bijvoorbeeld, de crème van de Dode Zee kost 100 hryvnia (het was de goedkoopste, 50 ml, 12,5 dollar).
Na "Mini Israël" stuurden we naar het oude stadje Jaffa in Tel Aviv. Hier werden we in een kwart begonnen, waar sieraden workshops worden geplaatst. WAAR, de prijzen bijten en niemand heeft iets gekocht. Ging ook op de dijk en keek naar de rest op het strand van mensen. Er waren ook theaters, bijvoorbeeld, "serher", waar veel van onze emigranten spelen. In Haifa kwamen we na 20.00 uur aan.
Ook, vloog ook van Tel Aviv. Beschermingssysteem op het niveau. De lijn is lang, vliegtuigen vliegen met een vertraging. Ze zullen naar je toe komen en vragen wie de bagage aan u heeft verpakt, was een van de buitenstaanders. Je moet antwoorden dat iedereen zichzelf was verpakt. Hier begrijp het geen grappen. Als je ophangt, zul je dan in een aparte ruimte worden achtergelaten en meestal. Bagage controleert ook, maar de Oekraïners misten zonder inspectie. Blijkbaar zijn we minder als terroristen.
In dienstvrij kochten we "Finland" wodka en snoepjes. Wodka was goedkoper dan in Oekraïne, maar snoep kost $ 8.
Over het algemeen was ik tevreden met de excursie. Ik hoop weer naar Israël te vliegen.
