Het verleden in de zomer van de "vier Scandinavische hoofdsteden" bezocht Helsinki. Van alle attracties van deze stad, verraste de kerk van Tempelokkio me. Ze bevindt zich in het temilgebied
(stadscentrum), niet ver van het treinstation.
Fredrikinkata Street, het noordelijke deel, direct weergeeft direct naar de ingang van de tempel.
Toen onze groep dit object naderde, besefte ik me niet meteen dat deze kerk iets squat is als een bunker of een vreemd, niet-zeepy mausoleum. In het algemeen maakte dit gebouw in het algemeen geen indruk op elke indruk en associeerde zich op geen enkele manier met de huidige Lutheraanse tempel.
Maar het innerlijke mening en de registratie van Tempelukkio schokte me.
Geplaatst in een rots, de kerk draagt de geest van grot, ongerepte en het sacrament.
Ruw, rots, graniet, ongelijk, bijna onbehandelde muren. Over de muren - de boog van ramen, er zijn veel van hen, ze bevinden zich op de spiraalvormige platen, en vele dag verlicht doordringt in de tempel. Koper Dome completeert het ontwerp van de kamer. Concreted koude vloer, gebrek aan pittoreske afbeeldingen, bas-reliëf, schaarskleur geven de kamer ascetisme, vrede.
Vanaf het balkon van de 2e verdieping is het mogelijk om de hal van de tempel te bekijken.
Naar mijn mening slaagden Finse architecten Timo en Tuomo-somomalystoffen - de auteurs van de Tempelokkio, erin geslaagd het belangrijkste ding te bereiken - de beveiliging en concentratie van mensen op hun binnenste in deze muren.
Rijen van houten met roze banken bevinden zich in de vorm van een eigenaardig amfitheater. Het lichaam is opvallend, natuurlijk ingeschreven in het interieur, crucifix, lettertype.
Er is een vergelijkbare kamer met een concertzaal, mooie akoestiek.
Bij de ingang, waar tickets voor een rondleiding door de tempel worden verkocht, hangt een informatiebord met het schema van evenementen en concerten in Geldki.
Ik wil graag naar klassieke of moderne rockmuziek luisteren in dit unieke gebouw!
