Istanbul was de eerste stad buiten Rusland, die ik bezocht. Sindsdien dol op het met heel mijn hart en hoop oprecht dat het wederzijds is. Istanbul (of Istanbul, als zijn inwoners bellen) - dit is de plaats waar je wilt terugkeren, omdat je nooit alles ziet wat je kunt zien, en je zult er niet alles doen wat je kunt doen. Zoals elke Megalopolis, stunt hij zijn oneindige verscheidenheid aan mensen, auto's, gebouwen en straten. Net als de Eastern Megalopolis, houdt Istanbul altijd een soort raadsel en wordt het hierbij nog aantrekkelijker.
Geografisch gezien is Istanbul gelegen aan de kruising van Europa en Azië, de grens tussen die plaatsvindt via de Bosporus-baai.
Daarom is de stad vrij logisch verdeeld in twee delen: Europees en Aziatisch. De meeste attracties bevinden zich in Europa (Sultanahmet-district, waar u kunt zien en Ayia Sophia, en de blauwe moskee en het absoluut prachtige paleis van Topkapi, waar Turkse sultans leefden). In het Europese deel is er ook mijn favoriete deel van de stad - Khalich, die iedereen kent als een gouden hoorn. De Moskee Eyuped Sultan, die hier zich bevindt, altijd indrukwekkend me met zijn begraafplaatsen, de eeuwige vergaderingen van religieuze oude mensen,
Een enorme hoeveelheid duiven en een kleine Bazaarc in de buurt, waar je de goedkoopste olieparfums kunt kopen.
Maar in het Aziatische deel van Istanbul zijn de strandstranden geconcentreerd, voornamelijk in het gebied Bostanzhi. Ik kan niet zeggen dat ik ze echt leuk vond, alle-achtige Bosphorus-gebakken scheepvaart, daarom is er genoeg vies in de stad. Veel meer zielen kwamen de stranden op de gedrukte eilanden. In het algemeen, de eilanden - het donker voor een afzonderlijke intrekking. Voor anderhalf liters val je in zo'n klein Griekenland binnen Turkije. Fietsers, Paardrozen, IJs - Gewoon Schoonheid! Waar, om een goed strand te vinden, is het beter om diep in het eiland te gaan, langs de kustlijn is alles overstroomd door toeristen.
In Istanbul zijn er zoveel dingen die in één oproepen en niet vermelden. Daarom zal ik kort zeggen: ik wil daar gewoon terugkeren. Om door de smalle oostelijke straten te lopen, hoort het zingen van muzzin bij zonsondergang, jagen op je voeten in de Bosporus en eet gewoon een prachtig Turks Rahat-Lukum!