Om Japan te bezoeken, droomde ik van jeugd en eindelijk gebeurde het. Ik bezocht het meest mysterieuze land ter wereld. Er waren niet veel om in Japan te wensen, terwijl we er bijna in een semi-leeg vlak vloog. Toeristen klagen op de een of andere manier niet klagen dit land, hoogstwaarschijnlijk vanwege de hoge kosten.
Voor mij, Tokio, als een grote attractie. Op elke hoek iets nieuws en interessant. Ten eerste, snelt onmiddellijk in de ogen van Japanse outfits. Het lijkt erop dat ze hun eigen normen van schoonheid en mode hebben. Golfiki, bogen, allerlei gevormde panty's, korte rokken - zo'n defecte "lolita". Mannen zijn conservatiever, bijna allemaal zijn gekleed in zakelijke pakken. Ten tweede is de zuiverheid opvallend op de straten. Zelfs schoenen na een hele dag lopen blijft nirious schoon. Ten derde zijn alle bomen in de stad zorgvuldig bewaakt en op elk is er een bord met een getal en biografie.
En ook, om elkaar te ontmoeten op de straat van een man van het Europese uiterlijk - een grote zeldzaamheid. Voor alle verblijf in Tokio zag ik slechts zes. De Japanners zelf zijn zeer beleefd mensen en erg gesloten, allemaal bezig zijn met een eigen bedrijf. Niemand kijkt naar de straat, in de metro is alles vast in telefoons of strips. De stad zelf, als een grote mierenhoop.
Uit attracties, natuurlijk, we bezochten parken die vergelijkbaar zijn als een kunstwerk en na een lawaaierige stad is een ideale plek om te ontspannen en te ontspannen. We keken naar het beroemde Khatiko-monument in het gebied Sibuya, waar de mensen heel erg zijn. Ging ook om het heiligdom van Japan Fuji te bewonderen, de schoonheid is ongelooflijk.
Nu over Japanse keuken. Een verscheidenheid aan cafés is misbruik, maar het hoofdgerecht is noedels met verschillende kanten en sushi. Overal sushi. Ik hou van Japanse keuken, maar ik ben al op de derde dag over de keel geweest. Ik wilde onze normale aardappelen of soep en toen kwamen we bij McDonalds. Vergeten over calorieën en schadelijke additieven, vliegen we graag naar beide gebakken aardappelen, hamburgers en kip. Trouwens, ik hield van Japans bier.
En toch, dat verrast in Japan, dat na zes uur 's avonds, begint het donker te maken, en om zeven jaar komt de nacht en dit gebeurt het hele jaar door. Voor ons was het vreemd en ongebruikelijk. Na meer dan een week in Tokio leefden, besefte ik dat voor al dit actieve leven, hoge technologieën, de Japanners meestal intern. Zij, zoals robots, hebben ze geen vrijheid, zelfs ondanks seksuele relaties in kleding of gedrag. En dit alles van opvoeding en mentaliteit. Over het algemeen vond ik het leuk in Tokio. Ik, alsof hij een andere planeet bezocht, was alles anders dan ons leven, maar ik zou graag nogmaals naar Japan terugkeren.