In juli 2014 bracht het ons naar Berdyansk.
Ik hield nooit van Oekraïense "resort" -steden, die de voorkeur heeft gekregen kleine dorpjes, daar en reiniger, en mensen zijn kleiner en de waarschijnlijkheid van het vangen van een infectie is lager dan. Nou, ik was er gewoon van overtuigd van mijn mening.
Het gebeurde dus dat we deze aan zee Mekka (zoals het bleek te laten verdwijnen) zonder harnas naar elk hotel, en redeneren dat ik in het midden van juli iets zou willen. Als gevolg van onze onvoorzichtigheid, verbleven we bijna de nacht in een auto met twee kinderen, dank je door een willekeurige kennis, die haar gastvrouw overtuigde om ons een nacht te nemen.
Na de helft van de volgende dag doorgebracht, vonden we nog steeds een fatsoenlijke kamer in een vakantiehuis op 15 minuten lopen van de zee (hoewel de eigenaren aanvankelijk vijf) hebben verklaard. De kamer bleek vrij goed in het eerste gezicht te zijn, verward het feit dat er weinig kinderen met kinderen waren, hoewel het grondgebied goed verzorgd is, met een tennistafel, schaduwrijke tuinhuis en een speeltuin. Later bleek het dat de tennistafel daar staat voor schoonheid en racket met een bal geef niet uit dat kinderen niet kunnen worden vastgemaakt en op het grondgebied lopen, bewoners kunnen geen vrienden brengen, je kunt niet eten op het grondgebied en vallende peren , je kunt niet later in 11 pm (de poort gerommel), en er is nog steeds veel onmogelijk, die eens en voor altijd ons van zo'n soort 'rust' heb weggevoerd.
Berdyansk als geheel is een apart nummer ...
Entertainment is pretparken, cafés en allerlei kleine onzinnige verkopers voor kinderen.
Het algemene strand is verschrikkelijk. Als je een auto hebt, kun je elke dag op de vlecht rijden, maar het tweede deel van de rest is gepasseerd zonder een man en auto's, dus ik moest naar het strand van de derde stad gaan. Als het niet voor de moeder van een vriendin was, die vroeg en de plaats staat die ons in de buurt van het water bezette, tot negen uur, zouden we zich bevinden, ofwel op één been, of op dezelfde lijn met de fish and Ice Cream-kraampjes.
Zee van mensen, absoluut antisiritair, dankzij welke mijn jongste vijfjarige dochter de afgelopen dagen een dergelijk virus heeft opgehaald, de gevolgen waarvan we werden behandeld met antibiotica in de tak van de purulente chirurgie van Zaporozhye.
In de bevestiging van zijn verhaal maak ik een paar foto's van het strand (ik hoop dat niemand mezelf weet) en categorisch raad ik niet aan om naar deze stoffige en vuile stad te gaan in het midden van het toeristenseizoen met kinderen.
