Rij met de trein naar Avila uit Madrid duurt ongeveer anderhalf uur. Van het station naar het fort - 15-20 minuten een kleine stap. Er is een toeristisch informatiecentrum voordat u de poort invoert, daar kunt u een kaart maken.
Toeristen die Avila bezochten waarschuwen dat vanwege de hoge locatie, meer dan 1000 meter boven de zeespiegel, altijd koud is in Avila, en sterke wind. Waarschijnlijk gewoon geluk, de dag was warm, zonnig en graag, het leek me niet dat in Avila kouder is dan in Madrid. Na het bereiken van het fort beklimmen de meeste toeristen onmiddellijk de muren. Op de muren kun je door twee percelen, een prachtig uitzicht op de oude stad en de omgeving openen. Ik besloot eerst door de stad te gaan. Bezocht de kathedraal, relaxed in de 11e eeuw. Zeer oud, maar de steenhouwerij is perfect bewaard gebleven. Geliefd bij de oude gevels van huizen op het plein. De smalle straatjes bereikten het klooster van Heilige Teresa, zeer vereerd in Spanje met een heilige, die beschouwd wordt als betuttelend Avila.
Terugkeer terug naar de poort Alcazar, waardoor hij het fort binnenging, een kleine andere route, via het marktplein. Het ging door de fortmuren gemaakt door UNESCO naar de lijst met objecten die het eigendom van de mensheid zijn.
Avil heeft veel ooievaars, ik heb ze niet van onder opgemerkt, en de nesten en spleetvogels zijn zichtbaar op elk meer of minder hoog gebouw.
De toeristische trein in de stad is aanwezig, twee composities stonden op grap bij de kathedraal, maar ze gingen niet overal heen en ik heb geen schema gevonden. Al het fort verlaten, zag ik de parkeerplaats van een interessant voertuig, zoiets als Moto Ricksha. Voor zover ik kon begrijpen, is dit een motorfiets met een zeer grote wandelwagen. De route bevatte een observatiedek van Cuatro-berichten, die ik niet durfde om voet te draaien, dus besloot ik om te profiteren van de zaak en erbij te komen. Motto Ricksha biedt ook een excursie, in het Spaans of Engels. Er wenst niet meer naar het verhaal in het Engels te luisteren. Niet langer gevonden, dus ging ik naar de Spaanse excursie. De tekst van de bestuurder omvat door de luidspreker, maar blijkbaar acht het noodzakelijk om de verantwoordelijkheden van de gids te vervullen, dus het schreeuwt luid, het schreeuwt luid en zwaait met zijn handen en porte je vinger in het onderwerp van het verhaal. Zeer bezorgd dat ik het niet begrijp, dus, wending naar me, zwaaide mijn handen bijzonder expressief. Het observatiedek is de enige aanslag op de route, het uitzicht vanaf daar is echt heel mooi.
