Uitgerust in Turkije in 2012. Zijn ondergebracht in het Hedef Resort, het dorp Conakla. Eind augustus was het weer prachtig, nooit geregend, de zee is warm, zelfs warm. Van Antalya, ergens in anderhalf uur, maar onmiddellijk geregeld. We reden in Alanya, omdat er zandstranden zijn. Maar deze keer een beetje vergist. In Avsallar, echt zandstranden en zand onder water. Hier is een breed zandstrand, maar, zoals het bleek, een bulk, en onder water zijn er overal stenen. Er waren slechts kleine zanderige shames waarop 20 mensen drukken. Over het algemeen was er geen plezier in deze menigte. Vaak waren er golven, dus de ouders lamen niet ver weg vanwege de angst om de stenen te raken. De zee was stil en kalm in de ochtend. Dat is waar het mogelijk was om tot iedereen te splashten.
We gingen naar de lokale markt. Gekocht fruit: appels en sinaasappels. Ze brachten ze zelfs naar huis. Dus hier is de Turkse sinaasappels die we met ons verkopen, 10 keer een zoon proeven. Waarschijnlijk voor ons zijn ze door half groen gebroken. Appels zijn ook zoet als honing en de prijs is niet erg verschillend van onze.
Kocht armbanden op souvenirs uit verschillende stenen, de prijs van één - 10 dollar. In bijna alle winkels zijn er terminals en je kunt een creditcard betalen, vraag gewoon om te schieten in Turkse leugens, en niet in dollars, omdat het voor je winstgevender zal zijn. Hoewel de Turken erg sluw zijn, naar mijn mening, in dezelfde winkel zijn we nog steeds misleid.
We hielden van het hotel, het droogt in het mediterrane groen, de vegetatie behaagt het oog. Het is waar, het is noodzakelijk om naar het strand 200 te gaan. Het uitzicht vanuit de kamer was in het volgende hotel en de zee, eerst waren we boos. En toen bleek het dat we nog steeds geluk hadden met het uitzicht vanuit het raam.
Aanvankelijk wilden ze de excursies niet rijden. Maar de gids overtuigde ons om naar Pamukkale te gaan. Ze reden op weg naar de winkels van wijnen en onyx. Ik vond de winkel met Onyx leuk, het blijkt dat het niet alleen decoraties maakt, maar ook vazen van verschillende vormen en maten, fruit, saladders. Onyx zelf gebeurt verschillende kleuren: room, groen, bruin en zelfs bijna zwart. Ik kocht mezelf een vaas uit de groene onyx, en als een geschenk kreeg ik een kopje room. Nu is dit mijn favoriete vaas. In Pamukkale moet je op blote voeten gaan, dus neem je mee naar schoenen. De algemene indruk is natuurlijk prachtig, waarschijnlijk zie je ergens anders nergens anders. True, toeristen - duisternis en maak een goede foto's probleem.
De weg terug duurde meer dan 6 uur, het was erg vermoeiend, we kwamen 's nachts aan, zelfs voor het avondeten waren te laat.