Ik ging naar het gouden zand, ik dacht aan waarom het resort precies de zogenaamde is. Maar nat zand lijkt er echt op geelgoud. Vooral 's nachts ging ik graag op het zand op de grens van het tij, toen we naar huis liepen vanuit het centrum van het resort.
Eerst in het Gradina Hotel, vond ik het aangename personeel, met sommige zelfs vrienden gemaakt. Aangekomen op 11 september waren ze verrast dat het onmogelijk was om op het strand te gieten. Maar we vonden waar ze zich kunnen vestigen. De prijzen voor ligstoelen zijn onaangenaam verrast, dus we gebruikten ons beddengoed en parasol. Ten eerste verbond de zee ons. Vanaf de 15e gingen de mensen naar beneden en werden relatief leeg. Maar al snel stopte het weer blij, de wind blies, de storm begon, vooral opgeblazen na het avondeten. Het was verboden om te zwemmen. Soms hing het geel, soms een rode vlag, maar we vonden een afgelegen baai aan de linkerkant op het strand van het Riviera-complex, en de rest van de feestdagen bleek niet te verwennen.
Wandelen in de avond volgens de promenade, ik moest vechten van uitnodigende restaurants, winkels, cafés en clubs. Maar ik vond het leuk dat het zien van een vals in slaap in mijn handen, ze probeerden niet eens te komen en scheppen.
We gingen naar de Botanische tuin van de student in Varna, de tuin is gewoon enorm en mooi goed onderhouden.
In het gouden zand voel je je thuis, je wilt hier terugkeren.