Niet de eerste keer in Griekenland geweest, bewaar ik nog steeds de loyaliteit aan dit verbazingwekkende land. Deze keer besloot ik om de Halkidiki Pena, Na-Mudania te bezoeken. En dankzij de nabijheid van Thessaloniki, in deze levendige stad met de oude geschiedenis, slaagde ik erin twee keer op de gehuurde auto te gaan. Reisde met een kind in een wandelwagen.
Uitgang vanaf het hotel: een comfortabele auto, een kinderstoel, airconditioning, een lokale navigator en vrije wegen maken de stad naar de stad licht en aangenaam. Het enige moment - ergens is het behoorlijk moeilijk om zich om te draaien, ik wilde naar het benzinestation gaan, ik moest mijn hoofd breken om te begrijpen hoe je daar vanaf gaat. We gaan door de mooiste plekken, overweegt de gecultiveerde valleien, de pittoreske villa's in de verte, het punt en het geval van de blauwe zee tussen de heuvels. De weg naar Thessaloniki van Nea-Mudania duurt ongeveer 40 minuten.
De eerste keer kwam vroeg en rolde nog lange tijd op straat en probeerde de auto in de schaduw te bevestigen. Ik adviseer je om heel goed te herinneren, waar je de auto verlaat, het is raadzaam om een foto te maken van de kamers en de namen van de straat in de buurt, evenals het huisnummer of een aantal identificatietekens. Ik vond nauwelijks mijn auto na de wandeling in de stad - ik hoopte op de navigator en hij had een fout bij het bepalen van de locatie van 150 meter. Zodat.
Nu - nauw over Thessaloniki. De stad is erg mooi, maar echt vies en vreselijk vet. Nou, niet verrassend met zo'n warmte. Straten zijn smal, trottoirs puur symbolisch, geen scheuren voor kinderwagens, veel gebroken secties. Met onze riet was het moeilijk om hard te bewegen. Voor lokaal is het meest populaire type transport scooters. Maneuvelabel en comfortabel. Architectuur is typisch voor een zwoele stad: niet erg hoge huizen, verworven door loggia's rond de omtrek. Het mooiste op de dijk in de buurt van de witte toren. Oranje bomen groeien hier langs de wegen, zoals een populier.
Ik moest bij het allereerste begin (of einde), bij de visserijpijler. Hier is de dijk zeer goed verzorgd, breed, met fiets en loopbanden, banken en plezierbaan. De zee bespat behoorlijk schoon, ze vangen meteen de vis, in de verte - sierlijke silhouetten van schepen. Langzaam bewegen naar de witte toren, merk ik - het wordt alle levendige restaurants, meer vieren.
De toren zelf is een stapel toeristen en bussen. Vanaf hier begint de meeste excursietroutes en besloot ik de stad zelf te zien, voor zover mogelijk met de baby. In de toren - het museum van de stad geschiedenis, en van haar top opende een indrukwekkende uitstraling. De toren zelf heeft een verhaal: ze begon wit te worden nadat Thessaloniki een Griekse stad werd. Ze was gedraaid en dit alsof hij haar bloedige verhaal was gewassen. En tijdens de tijden van Turkse heerschappij diende de toren als een gevangenis en een executieplaats, omdat ze het bloedig of rood noemden.
Nu zijn de muren van de toren gemarkeerd en bedelen alleen toeristen-Dicaries, die recht op hun Baulas verlaten. De oude Grieks op een lijkwade speelt guyless motieven, die samen met het lawaai van de stad, de plons van de zee en het zonnepanorama het gevoel van eenheid met de stad brengt, alsof hij zijn ritme binnendringt, afkomstig uit oude bronnen.
Monument voor Alexander Macedonian - naast de witte toren.
In Thessaloniki vele kerken, of basilicum. De geschiedenis van de City of Pottit Conquests - Al heel lang bestond hij als een bolwerk van het christendom, waarin tempels werden gelegd. En dan, zoals gewoonlijk, won de stad de Turken, en net zoals overal, begon christelijke kerken in de moskee opnieuw te schilderen. Maar ze konden het volledig niet doen. Al in de 20e eeuw werd Thessaloniki opnieuw Grieks.
Ga over de weg van de witte toren, we gaan naar het kruispunt: een bundel van horizontale pijlenborden stuurt toeristen naar het Aristoteles of een archeologisch museum, en nog tien plaatsen. Links - Naar Aristotelis Platoa, langs talloze cafés, souvenir- en kruidenierswinkels. Wegen zijn hier beter.
Het gebied van Aristoteles is een prachtige plek, vergeet niet om de gepolijste duim van beeldhouwkunst te verliezen - geloof is aan het lezen dat je slimmer wordt. Onmiddellijk, fraudeurs en gefokt, onbegrijpelijke dingen opleggen en er geld voor eisen. De gemakkelijkste manier met een stenen gezicht om ze te negeren is te glimlachen en ze zullen niet behouden totdat de euro uit je is uitgerekt. Vanaf het vierkant stijgt de weg omhoog. Toeristen dwalen onder de boog van de Romeinse keizer-galerij, die de ruïnes van het paleis vastlegt, evenals de basiliek van St. Sophia.
Volgens Thessalonikov, goed wandelen, van tijd tot tijd piepen naar schaduwrijke coffeeshops en genieten van heerlijk ijs en gebakjes. Het kijken naar de oudheden is beter in de ochtend, niet zo heet. Geparkeerd met de auto is erg moeilijk, vooral in het gebied van het toeristische centrum. De meest aantrekkelijke plaats is de dijk en het Aristoteleplein. Markten, bazaars, luidruchtige jeugd, leuke toeristen en prachtige café-terrassen maken Thessaloniki in de populaire avondvakantiebestemming.
Trouwens, van Thessaloniki leidt een prachtige weg naar de grot Petralon. Volgens authentieke dorpjes, door de bergen, door Serpentine, waaruit ongekende schoonheid opent. Zorg ervoor dat je Thessaloniki bezoekt, en niet met de excursie, maar alleen - dus het is mogelijk om je beter te voelen om de unieke sfeer van de stad te voelen.