In Padan, zeg gewoon, er zijn voldoende attracties. Er zijn praktisch nee. Maar hier, waar je kunt gaan tijdens je reis naar deze grote stad:
Oude stad (oude stad)
Dit historische deel van de stad met tal van oude gebouwen en de vangst van de haven zijn sporen van de Nederlandse dominantie. Koloniale architectuur - de belangrijkste attractie van Padanga.
De oude stad ligt aan de oevers van de Muaro-rivier. Wandel langs een prachtige wandelbaan naast de rivier, bewonder de oude Nederlandse gebouwen - minstens één avondavontuur is genoeg! De historische haven was zoals gebouwd door de Nederlanders. Nu de haven en de rivier vullen kleurrijke kleine boten - ziet er behoorlijk pittoresk uit.
Mis geen mooie brug over de rivier, de Sitti Nurbaya Bridge (Sitti Nurbaya Bridge), die in de avond en nacht fonkelt met kleurrijke lichten.
Trouwens, in de oude stad is het oude Chinese wijk (Chinatown) met oude handelshuizen. Daar vindt u de oude Chinese tempel van Si Hien Kiong-tempel. Over het algemeen, om Padan te bezoeken en niet door de oude stad te wandelen, is het gewoon onmogelijk en onvergeeflijk!
Aditoyawarman Museum (AdityAwarman Museum)
Een andere plek die je gewoon moet bezoeken. Dit museum is gewijd aan de geschiedenis en cultuur van Western Sumatra.
In het bijzonder, de meeste van de collecties van het museum gewijd aan de lokale etnische groep van de bevolking - Minantkaau. Minunkabau Voor het grootste deel van moslim, maar toch werden levensduur en overtuigingen onderworpen aan een sterke invloed van de hindoeïstische cultuur, en alles in het algemeen bleek zeer ongebruikelijk en interessant.
Het museum bevindt zich in het hart van de stad. Het museum is bekend bij niet alleen toeristen, maar ook studenten en onderzoekers die zich volledig willen dompelen in de cultuur van Minangkabau. Onder de collecties - documenten, foto's, traditionele kostuums, muziekinstrumenten, M. Traditioneel eten, de erfenis van de koningen van Minunkabau, koninklijke decoraties en meubels, miniatuur ruches Hadan (traditioneel huis van deze mensen) en andere bijna 6.000 tentoonstellingen (indien meer Precies, 5.781).
Natuurlijk zijn de meest interessante objecten de koninklijke stukken - dolk, de koninklijke wagen, evenals de bruiloft troon in de traditionele omgeving.
Een ander vermakelijk moment is de meest Rummy Hadan, nauwkeuriger, hoe de kamers daar werden gebruikt. Eerder mochten de families van het gezin niet bij hun ouders blijven, en ze woonden in "Surau" of een pension, waar ze werden onderwezen door de Koran en de leringen van de moslimreligie, evenals de kunst van het zelf -verdediging. Meisjes werden geleerd om goede moeders te zijn. Het systeem van verwantschap Minangcabaau is anders dan de meeste andere Indonesische etnische groepen, aangezien Minantkabau-familie "wordt beschouwd" op de vrouwelijke lijn (vragen over de erfenis van het eigendom van het gezin, bijvoorbeeld, de aarde en thuis, werden precies op de vrouwelijke lijn). Dit alles wordt getoond in het museum.
Over het algemeen werd deze galerij in 1977 geopend. Het museum behandelt een oppervlakte van 2,6 hectare. Het museumgebouw is zo interessant op zichzelf - dit is een traditioneel huis genaamd Bagonjong of Baanjuang. Nou, zo'n moeilijk gedwongen naam van het museum werd genomen door de naam van een van de belangrijke koningen van Minantkabau King.
De museumcollectie is gedeeld door tien onderwerpen: geologie en geografie, biologie, ethnografie, archeologie, geschiedenis, numismatiek en heraldiek, filologie, keramiek, kunst en technologie.
Naast de cultuur van Minangkabau vertegenwoordigt de museumcollectie een kleine collectie gewijd aan de Mentai, eilanden, die deel uitmaken van de provincie Western Sumatra. Trouwens, de cultuur van Mentai is heel anders dan Minunkabau en ze lijken helemaal niet met elkaar verbonden te zijn.
Zelfs voordat je het museum betreedt, zie je twee interessante faciliteiten voor hen - dit zijn typische rijstschuren (Rangkiang).
Rijstschuren werden in de regel in de voorkant van het huis geplaatst. Hier vindt u ook een Buffalo Wagon, evenals een vlak van de Tweede Wereldoorlog. Welnu, een ruime Landslocker met schaduwrijke bomen is een favoriete plek om op de lokale bevolking te wandelen.
Openingstijden van het museum: dinsdag - vrijdag: 08.00 - 16:00, op maandag is het museum gesloten.
Geweldige moskee van Gantiang (de grote moskee van Gantiang of Ganting Grand Masjid)
Moskee, ook bekend als Masjid Raya Gantiang, een van de oudste moskeeën in Indonesië. Ze is in het oude centrum van Padanga. De moskee werd aan het begin van de 18e eeuw gebouwd aan de oevers van de rivier, maar al snel werd het naar de plaats getransporteerd waar ze nu is, omdat de Nederlanders een weg naar de haven door het grondgebied wilden bouwen, waar de oude moskee was op het moment staan. Over het algemeen werd re-mosque voltooid door 1805. De moskee was bescheiden: klein, met houten muren en stenen vloeren.
De bouw van een moskee in de Grandstick was bezig met lokale bewoners en probeerde iets te bouwen als de Great Jenne-moskee (in de stad Jenne, Mali). Dit project werd gefinancierd door lokale ondernemers en werd gebouwd op aarde geschonken door lokale bewoners. Omdat de constructie van de moskee het startpunt is geworden bij pelgrims. In 1900 begon de reparatie in de moskee - de Nederlanders kregen geïnstrueerd om tegelvloeren in te stellen en de voorkamer en de gevel van het gebouw uit te breiden. De achthoekige koepel werd opgericht over de moskee, en op sommige plaatsen sloegen ze in Chinese stijl. In 1960 ontving Masjid 25 kolommen versierd met keramische tegels - elke pilaar is gewijd aan een van de 25 profeten die in de Koran wordt genoemd, zodat de namen van de profeten erop worden gegraveerd. Na nog een paar jaar, twee minaret gebouwd naast de koepel. Als gevolg hiervan bleek dat de moskee een mengsel van verschillende architectonische stijlen is - islamitisch met elementen van Chinese en Europese architectuur.
In het begin van de jaren twintig functioneerde de moskee gedeeltelijk als een school. Tijdens de Japanse korte bezetting, in het begin van de jaren 40 werd de moskee het hoofdkantoor van het leger - het was daar dat de inheemse volkeren van de regio militaire opleiding van de Japanners ontvingen. Nadat Indonesië onafhankelijkheid ontving, begon de moskee belangrijke buitenlandse functionarissen bij te wonen, waaronder hoog-ranking kameraden uit Maleisië, Egypte en Saoedi-Arabië. Tegenwoordig werkt de moskee nog steeds als een school en, natuurlijk, als een moskee.