Ik zal een paar woorden toevoegen over de beste en meest interessante plaatsen van Vilnius. Maar eerst zal ik slechts één feit zeggen over Vilnius als geheel: het is de stad van de beroemde moderne Russisch-sprekende schrijver, schrijven onder de Pseudoniem Max Fry. Als u bekend bent met Fryaevskaya-stijl, leer je het hier in elke hoek. Fry is Vilnius, en nu is Vilnius Fry.
En hier over welke hoeken van Vilnius zal ik het vertellen. De eerste is getto, klein en groot, die het hart van de oude stad zijn. Smalle straatjes versierd met ramen in de kleuren - alles is hier hetzelfde als in Praag, Stockholm of een andere oude stad van Europa. Met uitzondering van de geschiedenis. Het verhaal van Ghetto is tragisch, omdat bijna geen van zijn inwoners, de Joden van de voormalige Vilnius, de Tweede Wereldoorlog niet overleefde: als vóór haar bijna de helft van de bewoners van de hoofdstad Joden waren, was na hun aandeel afgewezen procent. Als u de grootste concentratiekampen van Oost-Europa wilt bezoeken, moet u beginnen met vreedzame kwartalen van Vilnius om de gevoelens van mensen volledig te ervaren wiens vrede werd vernietigd. In het centrum van Ghetto is er een gebied waar niet langer de grootste synagoge in de wereld was. Aangezien de autoriteiten de Innerians verboden om hun religieuze structuren boven de christelijke kerken te bouwen, was de synagoge een ongewoon ontwerp - zeer breed en squat. Helaas was ze vernietigd.
Ik zal naast een paar woorden over de Gedimin-toren zeggen. De heuvel waarop het is gebouwd, wordt gedomineerd over de oude stad, maakt de toren van een ideaal observatieplatform en een populaire plek voor een foto. Je kunt de top van de heuvel klimmen voor verschillende litas op de kabelbaan, je kunt - gratis langs de schroef lopen. Toegang tot de toren zelf, waar een klein museum zich bevindt met het hoofdobservatieplatform op het dak - betaald, vijf litas. Vanaf hier opent het het beste overzicht van een ander symbool van de stad - drie kruisen. Volgens de legende kwamen de monniken van de drie predikers naar Litouwse stammen die het heidendom niet wilde verlaten. Preachers vertelden over de wonderen, prachtige reddingen van de heiligen, waarna de nieuwsgierige Litouwers alle drie hingen om te zien hoe ze werden opgeslagen of opgestaan. Martelaren redden niet en wisselde niet, maar de heidense stammen accepteerden uiteindelijk de doop.
Een andere attractie, gelegen enigszins weg van toeristische routes - Kerk van St. Anne, een klein meesterwerk van late baksteengotische. Het is te zien op het panorama van de stad tussen andere, kleinere en landde rode bakstenen kathedraal van ongeveer hetzelfde tijdperk en een enorme witte tempel. Het ongewone, de schoonheid van de schoonheid van de Kerk van de Kerk van St. Anne gaf aanleiding tot de legende over de leraar die zijn student benijdde - een jonge architect die zo'n wonder creëerde en het van de steigers liet vallen.
En een ander hoogtepunt van de oude stad - dit zijn rollenspelers, die hier vaak te zien zijn, zelfs op weekdagen. Gekleed ridders, monniken of middeleeuwse stadsgenoten, ze regelen ideeën of haasten zich gewoon naar hun zaken en letten niet op de fotografeertoeristen.