Elk land heeft een eigen visitekaartje, hun speciale plaatsen, om te bezoeken dat je meteen moet opscheppen dat je daar was. Wat is interessant in Tbilisi, dit, om de Geest vast te leggen en zich al heel lang te herinneren?
We reisden rond de hele stad, zagen er een stel monumenten uit, gewoon door de straten gelopen - Tbilisi, wat hier te zeggen, de stad is niet alleen een buitengewoon, hij lijkt zelf blij te zijn met elke persoon die hier kwam. En rond de stad en alsof de bergen glimlachen, waar je niet uitkijkt - van alle kanten, zoals in de ring, namen ze de hoofdstad van Georgia en stand-bewaker. Dus besloten we om af te leiden van stedelijke attracties en gaan daarheen, waar het werd geopend door het uitzicht, we hebben helpen bij de vorm van een "jeep".
We hoefden het niet noodzakelijk te maken voor moeilijke en impassable wegen - een paar jaar geleden werden alle Tbilisi-snelwegen en in het algemeen in alle Georgia in perfecte staat gegeven en voldoen nu aan de strengste internationale normen. Bergen zijn steeds strakker en strakker aan de weg, de oren waren enigszins enigszins, het zou geen grap zijn met overbodig boven zeeniveau! We besloten om een beetje te breken en stopten bij de bergstroom.
Water in september van de maand is niet alleen een ijs, die van nature handen brengen! Alle rivieren, rivieren en beken in Georgië (met uitzondering van kippen in de stad) zijn erg koud, ze zijn getraind vanaf daar, waar gletsjers en sneeuw. En zeer schoon ... ons werd verteld dat in dit stroomt de rivierforel, die alleen in kristalhelder water woont.
Een paar tientallen kilometers omhoog. Bergen hebben ons al verzameld om "gijzelaars te nemen", dus ze waren zo dicht bij de weg. Nogmaals, de halte, deze keer had honger, schone lucht en lage atmosferische druk eetlust veroorzaken gewoon een brutaal! Welnu, heel oud stenen, dit café is waarschijnlijk meer dan honderd jaar ... en naast dit oude, maar gezellige "Etnicious" - hanger Half-houten, de helft van de rieten trap, waarvoor we geen risico's hebben genomen, maar op hun achtergrond werden gefotografeerd.
Iedereen gaat, we gaan, kunnen het risico lopen en te lopen in het bergbos? Ze kwamen uit de auto, ze waren diep verdieping en geslepen - ze waren omringd (volgens een vriend-dirigent) abrikozen, pruimen, een tuniek (dus hier wordt zijdeachtig genoemd), walnoot, amandelen. We herinnerden ons niet de naam van dit exotische fruit, maar we verlicht dat het vrij duur is, omdat het alleen in de bergen groeit, en ongewoon nuttig is voor het hart.
Het is tijd om naar beneden te vallen, en dan draait het hoofd ... een uur is niet erg snel rijden terug naar de stad (het is onmogelijk om zonder gewoonten van een hoge hoogte af te dalen) en we zitten opnieuw bij het raam, kijken naar de Bergen, aangescherpt op toppen van de wolken ...