Wat jammer dat ik in deze stad slechts drie dagen was ... hij is mooi! Hij is aristocratisch! Hij is origineel! Ik had zulke emoties alleen tijdens het bezoeken van mijn geliefde Barcelona.
Natuurlijk waren er ongemakkelijke momenten, iets dat ik zou willen veranderen, maar uiteindelijk werd ik gewoon verliefd op Lviv.
Laten we beginnen in volgorde. In Lviv was ik deze zomer en passeer toen. Maar na de eerste dag overtuigde ik mijn man om hier op zijn minst een dag of twee te blijven. Het argument was één: we zagen te weinig. Ik zal niet alle chronologie beschrijven, ik stop met de meest levendige punten.
Leuk op een hoog kasteel. Om eerlijk te zijn, toen ik erachter kwam dat we naar een hoog kasteel gingen, verwachtte ik wat het oude paleis te zien. Maar het bleek dat dit een berg is met een panorama van de stad. We stegen langs de stappen die het een beetje vervelend was. Het zou cool zijn om een kabel te maken, en dan niet allemaal het doel te bereiken.
We bezochten het meest modieuze restaurant van Lviv Masoch-café. Op het eerste gezicht leek ik me een gewone restaurant, ik heb op de een of andere manier niet eens aandacht besteed aan de zwakke op de zomerveranda. Bij de ingang is er een sculptuur van een oom (later heb ik geleerd dat dit de meest schrijver Leopold Von Zaher Mazoch is, in wiens eer en genaamd "Masochisme"). We bestelden een cocktail, maar alleen ik bracht een bestelling, maar er is geen echtgenoot. En toen kwam de "serveerster", geblinddoekt zijn ogen en begon het echt de garde te raken. Ik was een beetje geschokt. Mijn man had het ook niet echt leuk. Geen restaurant, maar een circus!
Maar waar ik echt leuk vond, is het in de Joodse kaak. En we waren golvende handen, en de tinctuur bij de ingang werd behandeld, weigerden de hoed echter met gebakken. We bestelden de karper "Galicius beloofde" - erg lekker! De sfeer van het etablissement is zeer aangenaam, in het interieur is er veel antiek. Voor eten blaften ze niet lang, maakten gewoon een geschenk aan de gastvrouw en betaald tegen een vaste prijs.
We waren in het "duurste restaurant van Galicië." Ik ben er amper. We werden oom doorgebracht in een badjas met sommige geheime slagen (dit is waarschijnlijk zo'n PR). Het etablissement is een paar, waarschijnlijk potentiële bezoekers maakt de naam bang. Prijzen hier zijn echt hoog. Voor Lazagan werd ik bijna 600 hryvnia eist !!! Waar, dan werd de prijs 10 keer verminderd, toen ik ze een selectievakje "n, yak mizaichna" zong.
Afzonderlijk, wil ik praten over het bezoeken van de workshop van chocolade. Het is heel mooi en erg smakelijk hier. De workshop bevindt zich in het centrum. Er zijn veel smaken op het etalage, maar veel interessanter om chocoladesuikers zelf te maken.
http://cs313616.vk.me/v313616727/5805/btdzo88sunc.jpg
In de omgeving is er een karamelworkshop, het is gemakkelijk om te leren op het kasteel van Caramel op het etalage. Hier hebben we niet deelgenomen aan de masterclass, maar ze kochten veel snoepjes.
Zo'n coffeman, zoals ik, heel erg in de "koffiemijn". Wat zijn de aroma's hier, je kunt je niet voorstellen. Ik zou hier hebben gewoond!
