Ik kan mijn ervaring delen. Mijn man en ik heb hetzelfde forum gekeken aan Santiago op één forum met 2 meisjes van Samara, ze boden ons een kamer in het appartement, dat ze verwijderen met de hoofdstad van Chili. We zijn er natuurlijk overeengekomen, vooral hun omstandigheden voldeden aan ons. Ze wilden 18 duizend peso's (30 dollar of 900 roebel) per dag. Het hotel genaamd prijzen boven 25 duizend pesos (1666 roebel). Het verschil is zwaar, ben het ermee eens. Vooral, gezien het feit dat we niet zoveel geld hebben, en er zijn nog steeds veel landen en steden die je zou moeten bezoeken. Kortom, onze hebzucht gewonnen. We reden eind augustus in Santiago, zaten op de metro (ik heb van tevoren geleerd welke metro je en nauwkeurig adres met de telefoon nodig hebt) op het station Estation Central (Estasion Central) - er is een busstation.
We gingen naar het Republika-station (Republica). Het huis van meisjes was op Augustinas Street (Augustinas), ik zal het exacte adres niet schrijven, maar ik zal beschrijven hoe ik daar loop. Ga langs de groene metalen hek, die Greens heeft ingesteld (hij is er één daar) naar de poort, je moet op de knop Bellen klikken. De bewaker past, vertel hem dat je bent voor de Russische vriendin Anna Povarnitz (Rusland Amiga Anna Povarnitca). Je moet zonder problemen missen. Voorwaartse pas en als u rechtstreeks naar het huis gaat, staande in de vorm van de letter "G", de eerste ingang, appartement 15. Bel de oproep en wordt ontladen. 2e verdieping, deur recht. Het lijkt in detail te worden beschreven.
We waren van plan om een maand te gaan, maar een aantal omstandigheden duwden ons uit zo'n prospect. Ten eerste, het eerste dat we zagen, het betreden van het appartement, is een ongelooflijke puinhoop. Op de vloer, de berg van de schoenen torens van iemand anders. Vanuit de keuken kwam Russische bolvormige gesprekken en vrouwelijk gelach. Dit introduceerde me aan een stupor. Doorgeven in de kamer, zagen we dat we geen beloofde privébadkamer zouden bieden. Ondertussen groeide de verontwaardiging in mijn hoofd. We besloten om een wandeling te maken en mijn man sloeg de deur vast, nadat hij op het slot op het kasteel had gedrukt. Ze kwamen in een uur en vonden dat de deur niet open is. Het bleek dat er geen sleutel van is. Die. We moesten nieuwe kennissen vertrouwen en ons eigendom onder het kasteel houden. De deur slaagde erin door het raam te openen. De volgende dag was het raam gesloten en de man herhaalde zijn actie per ongeluk - sloeg de deur vast en drukte op het slot. Ik moest de wizard bellen, wacht op hem een paar uur. Al die tijd probeerde de man de deur op zichzelf te openen. De meester arriveerde op tijd, een half uur trok het kasteel, ik maakte een paar uur een sleutel. We betaalden voor de uitdaging en werkwizard die we uit je zak zijn. Toen ze het appartement verlieten, verliet de sleutel de eigenaren, het was erg onaangenaam dat dit alles was .. Na de zaak met de deur begon een van de hosters interesse in mijn man te tonen, vroeg hem voortdurend over de diensten. Hij, ik heb een probleemloos persoon en probeerde haar te helpen, ongeacht de belediging. Maar haar arrogantie groeide elke dag. Uiteindelijk sprak ze hem aan op "jij" en riep Roma, geen roman, terwijl hij zich aanvankelijk zelf introduceerde. Begin 's avonds om in onze kamer te vallen, om te zeggen dat ze verkeer van internet nodig heeft, voor werk. Hoewel het van tevoren werd besproken dat ik een echtgenoot op het internet had. Springde voortdurend hun oncompatibele katten rond het appartement, klom in de ochtend op tafel en bevroor 's morgens. Anna zou de schoonmaak niet één keer per week in onze kamer reinigen, ze ging ook geen ondergoed veranderen. Zelfs het toiletpapier kochten we zichzelf. En in het geheel van de rest van het appartement ging ze niet uit, de constante puinhoop was overal verschrikkelijk geïrriteerd, in de gootsteen in de keuken was er altijd een berg van gerechten, dezelfde berg van ongewassen potten en mokken torenhoog op de tafel.
Gedurende 4 dagen hadden we geduld. In de ochtend werkte ik niet op internet, we moesten werken. Maar we besloten om hen een kans te geven en een halve dag door de stad te gingen. We kwamen 's avonds aan, maar er is nog steeds geen internet. De tweede Meesteres zei dat het aan het begin van de volgende week het netwerk zou oproepen. Het was niet geschikt voor ons en we konden niet zoveel wachten. Daarom gingen we langs de weg en zagen we een prachtig hotel.
Dus ik adviseer je niet om hulp bij dergelijke dames te zoeken als Anna. Het hotel voor huisvesting is uitstekend, kan in dezelfde straat worden gekozen, het kost niet 18 duizend peso's, maar 25 duizend, als u het onmiddellijk een week boekt en deze week betaalt. Dit regelde het. Het internet ving het perfect, schoonmaak deed elke dag. Bed schoon. Je zal het leuk vinden!