Curonian Spit, dit is het zandige schiereiland en het nationale park tegelijkertijd, dat de Oostzee van de Zoetwater Curonian Bay scheidt. Het lijkt op een curonische vlecht, zoals een zanderige kust met een andere breedte van vierhonderd meter tot vier kilometer. De lengte van de vlecht is achtennegentig kilometer. Het is opmerkelijk dat het grondgebied van de vlecht, behoort tot twee landen - Litouwen en Rusland. Voor beide twee eeuwen trekt de Curonian Spit vakantiekakers uit Duitsland, Litouwen en Rusland aan. Wat een toerist op deze plaatsen zoals geweldige stranden en een verbazingwekkende natuur is. Op een dag kun je zwemmen in het zoutwater van de Oostzee en in de verse wateren van de Curonische Golf. Het verdiende ook zijn populariteit, dankzij het feit dat er bijna altijd uitstekend weer zijn. Maar niet alleen voor goed weer, toeristen hier komen. Op deze plaatsen zijn er veel zeer interessante bezienswaardigheden, de waarheid is meestal natuurlijk, maar de schoonheid van deze plaatsen neemt niet af, maar de tegenovergestelde stijgingen. Dat is wat ik zie je kort schrijven.
Dansende bos . Er is dit bos, direct op het grondgebied van het Nationaal Park, waar we het over hebben vandaag. De naam ervan, het bos ontving om de reden dat bijna alle pijnbomen, zo niet allemaal, ze hebben een ongelijke vorm van de kofferbak, waardoor een dergelijke anomalie onbekend is, maar dit is een betrouwbaar feit. Het is ook interessant die behalve dennen, er zijn geen andere bomen hier, waarom het ook niet bekend is. Milieuactivisten beweren dat het dansende bos een zeer kwetsbare en kwetsbare plaats is, maar helaas behandelen niet alle toeristen het serieus. Om het risico van schade tot een minimum te verminderen, legden ze hier een speciale ecologische route aan, en lopen strikt volgens het, je kunt niet bang zijn dat je je zult schaden door schoonheid.
Vreemd gedrag van dennen die niet soepel willen groeien, veroorzaakt verbijstering niet alleen onder toeristen, en ook van wetenschappers. Er is een suggestie dat alles een speciale geomagnetische activiteit heeft die inherent is aan dit gebied. Volgens een andere theorie, dit gedrag van dennen, veroorzaakt door de interferentie van gasten uit andere planeten, maar dit is al op zijn minst belachelijk, maar als een maximum, absurd. Als je dit mysterie van de natuur eerst wilt zien, kun je hier gemakkelijk naar een taxi of bus komen.
Dune EFA . De eigenaardigheid van dit zandduin is dat het beweegbaar is, evenals de hoogste op het spit. Veel toeristen noemen deze plek, de enige Europese woestijn.
Het is heel gemakkelijk om een duin te vinden, omdat het niet ver van het dorp Marine is, dat beroemd is om zijn schoonheid. Zijn begin neemt de duin de zestiende kilometer vlechten uit en uitgerekt verder langs de hele baai. Waarom Dune dit niet helemaal een algemene naam gaf, slaagde ik erin om erachter te komen, echt niet meteen. Ze noemden het ter ere van de boswachter van Franz EFA, die op de plaatselijke plaatsen zich bezighoudt met het leren en bevestigen van bewegende zand. Dankzij de inspanningen, doorzettingsvermogen, koppigheid en werken van deze wetenschapper, werd de dreiging voor altijd verhinderd, het begin van de duinen op het dorp Marine.
De duin, heeft een indrukwekkende hoogte die vierenzestig meter is en je kunt je voorstellen of deze Mahina plotseling begint te zetten bij je thuis. Horror, en alleen! Het duin slaagde er niet alleen in om te temmen, maar ook om het observatieplatform uit te rusten, stijgt naar waaruit je de verbazingwekkende mariene soorten kunt bewonderen.
Museum van Russische bijgeloof . Ik vind deze naam meer leuk, en het wordt ook wel het "Museum of Tree" genoemd. Dit is behoorlijk een klein formaat museum waarin de hele expositie wordt weergegeven in verschillende houten sculpturen. Basisculpturen verbeelden vogels en dieren. Sculpturen zijn gemaakt van dergelijke soorten bomen zoals Aspen, Pine, Birch, Oak en Rowan. Naast houten vogels en dieren omvat de museumcollectie meer dan veertig bellen, die ook van hout zijn gemaakt. Het leiderschap van het museum bedacht een volledig vertrouwde zet, omdat alle bezoekers de tentoonstellingen kunnen aanraken, en het meest zichtbare, kan zelfs worden gekocht. Museum voor Superstition ligt, in de meest echte houten hut, heel erg als een fantastisch. In de buurt van de hut zijn de dossier geïnstalleerd en je kunt op een van hen zitten en je voorstellen dat een held of heldin, een van de Russische sprookjes en een Baba Yaga. Bezoek het museum wordt betaald, maar niet duur, omdat de prijs van één ticket zeventig roebel is. Degenen die een gedenkwaardige foto willen maken tegen de achtergrond van tentoonstellingen, moeten hiervoor een puur symbolisch bedrag betalen in het aantal dertig roebel. Als je dat wenst dat je een korte rondleiding door het museum had, dan zal er geen problemen met zijn en de eigenaar van de galerij zelf zal verschijnen als een gids voor je. Het museum werkt elke dag, maar de vrije dag is op maandag.
Kerk van St. Sergius of Radonezh . Deze orthodoxe kerk is de belangrijkste, je kunt zelfs de cultus, aantrekking van het visser van de visser zeggen. Dit is geen eenvoudige kerk, omdat het een zeer grote architecturale en historische waarde heeft dan ze daadwerkelijk honderden toeristen van over de post-Sovjet-ruimte aantrekt en niet alleen. Aan het begin van het bestaan, en tot voor kort was dit gebouw Lutheran Kirch, en pas onlangs werd het de orthodoxe kerk. Bouwde het heiligdom in 1873. Over het creëren van het project en op de uitvoeringsvorm van het werkte de Duitse architect van Tischer. We moeten hulde aan de Schepper betalen, omdat zijn geesteskind perfect bewaard is en in uitstekende staat de huidige dag bereikt. Het gebouw ziet er behoorlijk massaal uit. Het is gebouwd van rode bakstenen, en de bovenkant ervan als een decor, siert een klein torentje, wat vrij in Lutheran-stijl is.
Het is vooral verwonderlijk dat de tempel in de huidige dag is bewaard, als je weet dat de workshop in het moment van de Grote Patriottische Oorlog in zijn muren was gevestigd, die zich bezighoudt met de productie van visnetwerken, en zo werd voortgezet tot 1999. In dezelfde 1999 werd de tempel afgewezen en genoemd ter ere van St. Sergius Radonezh. Verrassend, toch? De tempel, voor al zijn bestaan, herbouwde nooit en serieus niet blootgesteld aan restauratie.