Ondanks het feit dat deze stad niet de hoofdstad van Turkije is, besefte ik in de praktijk dat Istanbul de belangrijkste stad van het land is.
Ik begon mijn reis naar Istanbul van Sightseeing. Vanaf het vliegveld reisde ik op de metro, die op de grondtram is verbonden. Het eerste ding trof me de schaal en schoonheid van twee moskeeën: de blauwe moskee en de tempel van Ayia Sophia.
De moskeeën bevinden zich tegenover elkaar. Voordat u de tempel ingaat, moet u de benen van een speciaal gereserveerde plaats wassen en wassen. Blauwe moskee is groots en erg groot van binnen. Op de muren Hier vindt u geen pictogrammen, alleen ornamenten. Het heeft traditioneel ontwikkeld, er is een eigen verhaal. In de tempels vertoonde geen mensen, alleen patronen. De gids vertelde ons waarom het "Blauw" wordt genoemd: omdat alles erin is ingericht met uitzonderlijke blauwe faience, die nergens anders tijdens de structuur werd gebruikt.
Ik zal je ook vertellen over het zwemmen. Istanbul ligt tussen de twee baaien van de Zwarte en Marmara-zee. Water in de zee is erg vies, zwem erin - hetzelfde in het moeras. Maar in Istanbul bedacht een uitweg en bouwde vele zwembaden aan zee. Toegang tot het meest prestigieuze "strand" van deze soort met gefilterde gezouten water uit de marmeren zee kost $ 50.
Er zijn geen problemen met voedsel. Er zijn veel snackbars en eten voor snacks. Alles divers wordt verkocht: gebakken maïs, al gesneden stukken watermeloen, Shawarma en gebakken kastanjes. Trouwens, ten koste van gebakken kastanjes vervangen ze noten en zaden voor Istanbuts. Deze zijn niet aan al die kastanjes die we met ons groeien, Turkse kastanjes - eetbaar, maar smakeloos, ik adviseer het niet.
Er zijn veel andere instellingen, die meer dan enige passie zijn, maar ook de prijzen erin respectievelijk, in plaats van in eetgelegenheden. Ik adviseer u om de instellingen bij de dijk te kiezen, het uitzicht is erg mooi.
Traditionele souvenir van Istanbul is chique Turkse tapijten.
In een van de winkels van de tapijten kocht ik zo, maar het was zwanger. Voor mijn tapijt wilde de verkoper $ 300 krijgen, ik kon het kopen in slechts 50. Dus, niemand heeft geannuleerd om te onderhandelen.