In de zomer van 2010 gingen duizenden onofficiële delegaties naar Samara, gekozen door het centrum voor de vieringen gewijd aan het jaar van Frankrijk in Rusland. Ik kwam hier met zo'n groep. Ze kwamen van de trein, waren verbaasd: we ontmoetten een echt Europees multifunctioneel wolkenkrabberstation, waaronder hotels, boetieks, bioscopen, kijkplatforms.
De gebeurtenissen werden door snel vervangen, slechts een dag bleef op vakantie, maar we hielden het buitengewoon intelligent: ze hielden van het unieke monument van de verwarmingsbatterij, die de passage van Samara Gres, bezocht, bezocht het ethnografische museum en het herenhuis van de onbekende Franse Alexei Tolstoy, waardeerde de keuken. Geprobeerd legendarische visgerechten, exclusieve snoepjes en een zegel in een zachte hoorn, overvloedig verwaterd met lichte chocolade. Desserts Dreist aan boord van een boot, een spannende cruise maken.
Gedekt door de Zhigulevsky-drank gekookt voor gasten. Tastier dan het schuim bleek in de bar "op de bodem", ter ere van welke, op de gewaagde versie, Maxim Gorky, die hier begon te schrijven, het meest acute werk genaamd. En won ook het schaken van lokale grootmasters, we werden gerold op rollen in de slagtuin, ze reden op fietsen op de Samara Luke.