Phi PHEI is een van de meest besproken en beroemde plaatsen in Zuidoost-Azië. Dankzij de ongelooflijke schoonheden, Phi-Phi stevig vertraagd in de lijsten van toeristische routes van de afgelopen jaren. De schoonheid van het eiland is niet gelijk, zelfs tussen de nabijgelegen eilanden van prachtige landschappen.
Kalksteenrotsen, turquoise wateren, witte zandstranden en een mijlpaal van een impastbosbos gemaakt Phi-Pihi Perfect tropisch acuut, daardoor vele droom over in verstopte kantoren.
De gebeurtenissen van de afgelopen 20 jaar hebben echter PHI-PI, het onderwerp van ernstige meningsverschillen. Degenen die zijn natuurlijkheid wilden behouden, botste zijn voorhoofden aan met degenen die het eiland een vrijetijdsbesteding van wereldklasse wilden maken, en dienovereenkomstig, om hiervan een goede winst te krijgen.
Om de oorzaak van het geschil te begrijpen, stel je dan voor hoe het eiland meer dan twee decennia geleden was, toen hij voor het eerst werd geopend door ondernemende toeristen op zoek naar Eden op aarde.
Deze paradijselijke tuin, ze vonden precies hetzelfde op de Phi-Pi-Don - lang, brede zandige spuug, elegant kloppend tussen twee prachtige eilanden, gewassen door de wateren van twee kalme baaien, die ideaal zijn om te zwemmen, snorkelen en duiken. Al deze schoonheid omringt de rotsen waarvoor het zo coole en dichte bossen is.
Zodra het eiland de stammen van de zogenaamde Sea Gypsies Chao Ko bewoonde (of, zoals ze zichzelf noemden, mensen van het eiland). In die tijd waren er geen pieren en winkels, was er maar een paar boten, waarop Tsygana naar de naburige eilanden ging om iets te verkopen of te kopen.
En toen mensen plotseling naar een hemelse hoek begonnen te zoeken, werd dan op de sarafined radio die iedereen werd erkend over Phi Phi.
Hoe idyllische strandtoon Sai een haven werd, scoorde boten en afval, met een pier om grote schepen tegemoet te komen, die voortdurend toeristen aan de kust leveren.
De Sandstanders zijn nu bijna onherkenbaar, allemaal overdekt met villa's, luxe hotels, bars, restaurants en internetcafés, reisbureaus, banken, winkels, sieradenkiosken en markten.
Toeristen worden achtervolgd door Thais en buitenlanders die op het eiland wonen, adverteren duiken, boten om huren, accommodatie en bars. Voorstel voor het algemeen lawaai. Degenen die zich herinneren dat er eerder was, beperkte amper de tranen als ze de plaats vandaag zien.
Uiteindelijk is PHI-PHI gedeeltelijk deel uit van het grondgebied van het Nationaal Park. Het was mogelijk om een beschermd park te maken met plezierpaden van het eiland, plaatsen voor klimmen en afgelegen duikhoeken. Dan zou het een verloren paradijs zijn!
Maar wijnen liggen niet alleen met buitenlandse toeristen die zo haasten naar het eiland "Bounty" - ze konden nog steeds naar het wilde eiland komen met kleine groepen en gespannen in Nehla Coconut-palmbomen, die in tenten rusten. De Thaise regering besloot om een eiland een goed ontwikkeld toegankelijk resort te maken voor vakantiegangers van over de hele wereld.
Gevallen op het ontwikkelende eiland Phi-Phi accepteerde de tragische omzet in 2004, toen de tsunami overweldigd was door zijn kusten. Het lijkt erop dat de natuur zelf rebelleerde tegen de aanwezigheid van de toeristen en een kans heeft gegeven aan mensen om het eiland bij het Nationaal Park te maken. An-nee!
Aan de andere kant ziet het eiland er veel beter uit dan in die tijd dat het toerisme alleen begon te ontwikkelen, en de stranden waren vies. Dankzij de groeiende realisatie van het belang van de ecologische toestand van dit deel van de sushi, zijn zand en water hier behoorlijk schoon, er zijn bijna geen auto's op het eiland, en er zijn geen plannen voor de bouw van wegen.
Verschillende dozijn motorfietsen (soms met rolstoelen) zijn gemaakt door zand- en onverharde wegen (in de hoofdafwikkeling van verharde wegen), passagiers naar hun hotels, evenals het leveren van goederen en apparatuur. Nou, scooters. Fietsers zijn ook veel, en het is al irritant, vooral in de smalle steegjes van Phi Phi, waar de fietsers helemaal geen aandacht besteden aan voetgangers.
Zoals voor de Tsunami, bezet het dorp Ton Sai een aanzienlijk deel van de kust en fungeert als het openluchtwinkelcentrum. En toeristen krijgen een dozijn bars van de vuurshow aan de predestal-klok.
Hoewel de gemiddelde prijzen voor Phi Phi hoger zijn dan in veel andere Thaise eilanden, is het in het algemeen ongelooflijk goedkoop dan in veel andere resorts van de wereld. Probeer je om een fatsoenlijke kamer in Hawaii of in San Tropez te vinden voor tien dollar per nacht! Niet? Dat is het!
Onlangs worden kustfeesten steeds luidruchtiger en plezier en duren tot 3/4/5 in de ochtend. Dit kan een serieus probleem zijn voor degenen die stoppen in het strand op AO LOH DALAM. Licentiewetten die de verkoop van alcohol regelen, zijn eenvoudigweg niet van toepassing op sommige balken (als hun eigenaar aansluitingen heeft). Daarom gaan veel reizigers die aan de hemelse kalmte aankwamen, uiteindelijk gewoon weggaan of diep in het eiland.
Ondanks het grote aantal verkopers en menigten van toeristen, was het dorpskleur Sai om een uitstekende hulp te worden voor diegenen die graag plezier hebben. En vanuit het oogpunt van onaangeroerd tropisch paradijs, waarmee het eiland ooit was, goed nieuws voor al van streek - alles is er, in het algemeen, in orde, maak je geen zorgen! Bijvoorbeeld het naburige eiland met Phi Phi-Don, Phi Phi-le Bijna volledig wilder is alleen beschikbaar voor dagtochten op de boot. Hoewel velen nu klagen dat deze boten die naar de dag komen, weer de plaats verwennen en zelfs de baby PI-PI-LE is niet langer hetzelfde. Maar in feite is het echt een wild eiland. En zeer indrukwekkend.
En tussen de toon van de Say and Lake Tong, op het noordelijke puntje van het eiland, zijn er een halve tientranden, waarvan je alleen maar op de boot kunt gaan - dat je kunt ontsnappen aan de ondraaglijke menigte. Daar kunt u ook accommodatie vinden, van zeer goedkope hutten tot vrij prachtige hotels. En de Marine Gypsies, Chao Ko (evenals Loar Loom of Chao Talay) wonen nog steeds op Laem Tong, beheren lokale winkels waar eten en drinken te koop zijn tegen lage prijzen.
Zelfs een paar minuten lopen van het dorp Ton Sai naar het noordelijke stuk van de landengte vindt u een grote verscheidenheid aan woningen, waar u gemakkelijk de dubieuze bezienswaardigheden van het eiland kunt vergeten, zoals bars en winkelcentra. Waarom is dit alles als zo'n schoonheid hier aan de hand is?