Kanchanaburi is in het westen van Thailand. De stad is niet erg groot, er is iets meer dan 50 duizend mensen. Van Bangkok naar Kanchanaburi bijna een uur en een half rit.
De stad is relatief jong, het werd opgericht in de 18e eeuw. Meer juist, ze bouwden eerst een fort om te verdedigen tegen de aanvallen van Burmesers, en dan rond het fort en de stad.
Trouwens, als je David Lina's film 'Bridge over de Kwai-rivier' van het 57e jaar hebt bekeken, dan weet je: de plot van de film is geschreven in echte gebeurtenissen die in deze stad plaatsvonden. In de jaren 40 van de vorige eeuw begon de constructie Brug over de Khweii-rivier Met spoorwegsporen. Het werd gebouwd door gevangenen, van wie er meer dan de helft is gedood van slechte behandeling, ziekten en ongelukken. Daarom heette de brug "Beste dood". De film werd verwijderd op het boek Pierre Blyulya "Bridge over de Kwai-rivier", en de film wendde zich opzij als veel Oscars.
Dus, wat is te vinden in deze stad:
Militaire begraafplaats (Kanchanaburi War Cemetery)
Of Cemetery Don Cancer. Het wordt bereikt door krijgsgevangenen, die in dezelfde tijd stierf tijdens de bouw van de spoorweg. Het project was Japans, omdat Japanse soldaten ondersteuning nodig hadden in Myanmar. De brug die werd gebouwd door Thailand en Myanmar. Het was gepland om een brug te creëren gedurende 14 maanden, tegen het einde van 1943. Toen ik hierboven schreef, was er een enorm aantal slachtoffers, maar de 424-kilometerbrug was op tijd klaar. 13 000 Bouwdeelnemers begraven langs het duur. Maar dit zijn alleen officiële gegevens. In feite bereikt de dodentol 100.000 mensen. De lichamen werden in gemeenschappelijke begraafplaatsen gegooid. Later werden alle lichamen uit de graven gehaald en verhuisden naar drie begraafplaatsen: in Chungkay en Kanchanaburi in Thailand en in Thhanbuzayatiyat in Myanmar. 6.982 mensen werden herbergen in Kanchanaburi en leverde urnen met groef 300 gecremeerde soldaten. De meesten waren de Britse, Nederlandse en Australiërs. Ook op de begraafplaats is er een gedenktekenwand met de namen van 11 Indiase moslims, die ook tijdens verschrikkelijke gebeurtenissen stierven. De lichamen van Amerikanen werden naar de Verenigde Staten gebracht. Natuurlijk is dit niet het meest vreugdevolle monument, maar dit maakt deel uit van cultuur, en er is niets om overal te gaan. Tegenwoordig is deze begraafplaats onder de garantie van de United Commission over militaire begraafplaatsen.
Militair Museum (Jeide Oorlogsmuseum)
Dit museum is ook gewijd aan de vreselijke brug. Het museum gebouwd in 1977 door de inspanningen van de monnik van een van de tempels van de stad. Het museum is op een van de overspanningen van deze "Bloody" -brug. De Engelse naam van het JEATH MUSEUM is een afkorting van de eerste nationaliteitsbrieven die de brug heeft gebouwd: Japans (Japans), de Britten (Engels), Australisch (Australisch), Amerikanen (Amerikaans), Thais (Thais) en Nederlands (Holland) ). In Thai wordt het museum echter "Wat Tai" genoemd. Het museum bevindt zich in twee kamers en herneemt de sfeer die overeenkomt met de historische realiteit - het bouwproces. Het museum bevindt zich in de bamboehut waarin de bouwers leefden. Op de muren ziet u foto's en foto's, evenals gereedschappen.
De interviews met de gevangenen zelf worden ook bewaard gebleven, die alle actie in vreselijke details beschrijven.
Trouwens, deze brug in 44 brug werd gebombardeerd en vernietigde drie secties. Ze werden gerestaureerd (het museum is in de originele delen). En op 28 november heeft de stad een jaarlijks festival ter nagedachtenis aan het gevallen tijdens de bouw, waaronder een muziekprogramma en lasershow.
Erawan National Park (Erawan National Park)
Het park dat officieel is geregistreerd in 1975. Het bevindt zich op het grondgebied van 550 vierkante cm, en bijna het gehele gebied bezette kalksteengebergte hoog onder duizend meter boven zeeniveau. In deze bergen groeien bladverliezende bossen. Velen in het park van vogels en dieren, waaronder olifanten, macaques en eekhoorns. Pearl Park - Waterval eravan.
Hij is vernoemd naar de driehoofdige Elephant Eravan, die bestaat uit de Hindu Mythologie.
Deze olifant is de aardse incarnatie van God Indra. Semalal waterval, en elke rijstromen stroomt in een apart zwembad met absoluut helder water. Je kunt het pad naar de waterval langskomen en door de snelle stromen van Eavana kun je over bruggen gaan.
Er zijn nog een waterval in het park genaamd Pohun, evenals Karst Grotten van Phra Tat, TU Duang en Mea met zwakke foto's.
Trouwens, dezelfde rivier Kwai stroomt door het park.
Tigrin Temple Wat Pha Luanga Ta Boua (Tiger Temple)
De tempel werd in 1994 gebouwd als een bosklooster. Echter, vijf jaar na de bouw werd Tigrenka echter in de tempel gegooid, wiens moeder stropers heeft gedood. Na de baby troffen tijgers de tempel, die gewond raakten van de handen van jagers. Aldus begonnen de monniken in de tempel voor tijgers te zorgen en ze te temmen. Tegenwoordig leeft de tempel ongeveer 100 tijgers. Ze zijn volledig handmatig - eten met handen en houden niet met knuffels.
Van de monniken alleen, natuurlijk. Hoe het blijkt uit de geestelijkheid, het is onduidelijk. Natuurlijk is deze unieke plaats haardig zoals ze kunnen. Ze zeggen dat de monniken deze tijgers verkopen of hun medicijnen mixen, zodat ze leven. Ik zou het natuurlijk niet echt willen geloven. De tempel kan elke dag worden bezocht en de prachtige relatie tussen de roofzuchtige katten en monniken bewonderen. Trouwens, organiseert deze tempel vrijwilligersprogramma's wanneer iemand ook met een "gestreepte vlucht" kan werken.
Muang Sing Historic Park (Mueang Sing Historical Park)
Ondanks het feit dat de stad relatief jong is, bewoonden de volkeren deze gebieden heel en lang. Gedurende enkele duizenden jaar. Dus dit park is slechts de overblijfselen van een oude beschaving. Het heeft een oppervlakte van 736 vierkante km. Gebouwen uit baksteen in dit park werden vermoedelijk gebouwd in 13-14 eeuwen, maar niemand weet precies.
Over deze plek, echter vermeld in de kronieken van de Khmer-heerser van Jiyavaman VII.
Ook naast het park werden het begrafenis van de oude inwoners van deze regio gevonden, evenals hun decoraties en huishoudelijke artikelen. Zodra deze schikking de sloot- en dikke muren omringde. Dus waarschijnlijk was er geen eenvoudig dorp, maar een volledige stad. Op het grondgebied zie je boeddhistische tempels (de belangrijkste en grote tempel - Prasat Muang Singh). Andere faciliteiten zijn kleiner. In de jaren '70 vorig jaar werd dit park gereconstrueerd. Struikgewas van de bomen gesneden, iedereen werd schoongemaakt en geopend voor toeristen. Vandaag is er vandaag een museum in het park, waar u meer kunt leren over faciliteiten in het park.
