पोर्चुगलमा, यो अप्रत्याशित रूपमा थियो - एक आरामदायी यात्राको वार्षिकीमा उनीहरूको मूलजुट भएको थियो। समीक्षाका अनुसार, म परिदृश्यहरू पग गर्नुसहित अचम्मको देशको लागि कुर्दै थिएँ। र म फस्टलमा एयरपोर्टमा छक्क पर्न थालें। हामी isochki र भयानक चट्टानहरू पूरा गर्न कडा बादलहरू बाहिर हतार गर्यौं। र अवतरणपत्र धेरै छोटो भयो, जुन पाइलटहरूको कलाको लागि चरम र प्रशंसा छनौट गर्यो। सुरक्षित रूपमा अवतरण।
टापु साँच्चै धेरै चित्रकता हुन सकियो। सागरले गहिरो निलो र फिर्सोरोजरको सबै शेडहरू खेले, अतिथि-पोर्तुगाली सूर्यको किलो बादल रहित आकाशबाट खन्याइएको थियो, र स्थानीय वनस्पतिले प्रशस्त मात्रामा सजाइएको थियो। त्यसपछि उनले स्थानीय जमिनलाई पर्एमफ्रिष्टको पार्थ्यो कुर भनिने कुरा सुनेका थिए, किनकि यो लगातार यहाँ फूल फुल्छ।
टापुमा बलौटे प्राकृतिक उत्पत्तिको समुद्री किनार होइन। प्राय: ढु b ्गा। मैले तत्काल रबर विशेष चप्पल किन्नुपर्यो। यो सत्य हो भने, कुनै न कुनै रूपमा म बालुवाको समुद्री तटमा आएको हुँ, तर नरम बालुवा किनारमा मात्र थियो, र पानीमा म फेरि मुलुक ढु b ्गाको लागि पर्खिरहेको थिएँ। पानीको आरामदायी तापक्रम थियो, आउन राम्रो लाग्यो। कहिलेकाँही उनीहरूले छालहरूमा लज्जित पार्छन्, जसले समुद्री तटबाट स्नानकहरू तान्यो र यसरी पछाडि जान कडा र खुट्टाहरू काम गर्नु पर्यो। कसरी समुद्री छैन!
बमरामबाट टाढाबाट पोर्टो सान्टोको उल्लेखनीय टापु छ। फेरीमा सडक मात्र दुई घण्टा लाग्यो। पौडी खेल्ने एक भ्रमण जस्तो थियो - बोर्डबाट यति चाखलाग्दो देख्यो। पोर्टो सान्टोले उसको उपचारको किनारमा गयो। विशेष रूपमा, उपचार बालुवा हो, खनिजहरूमा पूर्ण धनी छ र शरीरलाई राम्रोसँग असर गर्ने। तिनीहरू यी मध्ये केही घण्टामा बसे: स्थानीय आरामदायक र सस्तो क्याफेमा घाममा चिसो, खाजा। मैले स्वास्थ्यमा विशेष परिवर्तन याद गरेन - मैले शायद उपचार बालुवामा केही समय बिताए। तर मलाई टापु मनपर्यो।
अर्को कलेज पोर्टोमा मोनिसलाई लिएर गए जुन बनामबाट स्थित थियो। एक सुरम्य तटबन्धको माध्यमबाट हिंड्नुहोस् र धेरै स्मारिकाका पसलहरूमा भ्रमण गर्नुहोस् - त्यो सम्पूर्ण भ्रमण हो। पर्यटकहरूले भरिएको, केवल घार। धेरै जसो यात्रा, मलाई त्यहाँ र पछाडि सडक मनपर्यो। जब तिनीहरू मानक गए, तिनीहरू केप काप काबु-जहेरनमा बसे। दृश्य, अवलोकन डेकबाट खोल्दै टापुमा समर्पित पोस्टकार्डमा बस्न योग्य छ: चट्टानहरू र असीम सुन्दर महासागर, दूरीमा बाहिर जाने। र मोनिकाको साथ फिर्ती मार्ग हिमाली दायराको उचाईको साथ दगुर्यो। एनोरामा, जो हाम्रो आँखाको अगाडि देखा पर्यो, कुनै कम रमाईलो थिएन।
र मलाई बेलुका साँझको सडकमा भटक्न मन पर्यो। शान्त र हल्का रूपमा, रातको नजिकैको मुख्य जनबाट तटबन्धमा कदम चाल्दछ। सडकहरू जलाइएको छ, धेरै सस्तो क्याफेजहरू रमाइलो इंडेरिजर्सको साथ। रूवा दा क्यारेरामा अक्सर खाना खानामा। जो एक खुशी दुर्घटनामा छन् ती ती क्षेत्रहरुमा हुनेछ, कडा रूपमा खाना को एक गिलास रक्सी लिन को लागी सिफारिश गर्न को लागी - यो एक उत्कृष्ट छ।
मेरो दश दिनहरू ध्यान दिएन। सुटकेस सानो स्मृतिर्सको साथ पुनः भनी भयो, तर मुटुको अद्भुत सौन्दर्य, उनको अद्भुत रंग र शक्तिशाली महानताको खेल। म सबैलाई सल्लाह दिन्छु कि कम्तिमा फूखदर्शी ब्रश को दूरी किनारमा सार्नुहोस्।
