सुनौलो बालुवामा जाँदै गर्दा, मैले सोचे कि रिसोर्ट किन यति बोन भनिएको छ। तर भिजेको बालुवा वास्तवमै पहेँलो सुन जस्तो देखिन्छ। विशेष गरी राती, म टाइडको सिमानामा बालुवा जान मनपराउँथें, जब हामी रिसोर्टको केन्द्रबाट घर जाँदै थियौं।
ग्रेडिनाय होटलमा आराम भयो, केहीले साथीहरू पनि बनाए। सेप्टेम्बर 11 मा आइपुग्दा, तिनीहरू किनारमा खन्याएमा यो असम्भव छ भनेर उनीहरू छक्क परे। तर हामीले बसोबास गर्ने ठाउँ फेला पार्यौं। लाउन्ज अँडको लागि मूल्यहरू अस्वस्थ कुरा छक्क पर्दछन्, त्यसैले हामीले हाम्रो ओछ्यान र छाता प्रयोग ग .्यौं। पहिलो, समुद्रले हामीलाई वेश्यायो। 1 15 देखि, मानिसहरू तल ओर्लिए र तुलनात्मक रूपमा खाली भयो। तर चाँडै मौसम खुशी भयो, तर बतास शुरू भयो, आँधीबेहरी शुरू भएकी थिइन, विशेष गरी खाना खाइसकेपछि छेडियो। यो पौडी खेल्न निषेध गरिएको थियो। कहिलेकाँही यो पहेंलो झुक्यो, कहिले काँही रातो झण्डा, तर हामीले रिभिस्रा जटिल बीचको बायाँपट्टीमा बाँया बेदी भेट्टायौं, र बाँकी छुट्टीहरू बिग्रिएको थिएन।
प्रवद्र्वीको अनुसार साँझमा हिंड्नु, मैले रेस्टुरेन्टहरू, पसल, क्याफे र क्लबहरू आमन्त्रित गर्नबाट संघर्ष गर्नुपर्यो। तर मलाई मन पर्यो कि मेरो अनुहारमा निदाएको बुबा मेरो हातमा देखेर उनीहरूले आएर फाल्ने कोशिस पनि गरेनन्।
हामी भेनामा विद्यार्थी बोटिकल बगैंचामा गयौं, बगैचा केवल विशाल र सुन्दर रूपमा राम्रोसँग राखिएको छ।
सुनौलो बालुवामा तपाईले घरमा महसुस गर्नु भएको छ, तपाई यहाँ फर्कन चाहानुहुन्छ।