Eise Bekannten mat Asien huet ugefaang mat Vietnam, fir méi korrekt ze sinn - aus enger klenger provinsescher Stad vu VingTau. Mir sinn duerch Ho Chi Minh City gereest: Fliger do, an aus dem Chi Minhuluus op Wrtau - vum Taffer. Den éischte Uschloss: e bësse klenge gëtt, awer gläichzäiteg eng ganz faarweger Stad.
Ech sinn net e grousse Strandléche, also hu mir net vill Zäit um Mier verbruecht. Bürdesch sin och op d'Plage fir d'Plage fir d'Plage, wéi lokal Rieder a Fësche fir selwer an zolidd ze maachen. Iwwregens, lokal Leit sinn a Kleeder gebadt. Fir eis et war wild. Allgemeng hire Mier ass ganz waarm an ganz propper, wéi de Bast selwer hëlt.
Et ware keng Probleemer mat Iessen zu Vungatau: Op all Ecke all Zorte vu Geschäfter, Caféen. De Kichen as virun Genehmegen Aschescht wéi wa Wonsch och esou vill europäesch Kichen ausléisst. Trotz e puer Antisanititten, déi mir net Demster Inforitéit an de Gaang sinn.
Während der Rees hunn mir d'Zil net all d'Secherheet ze inspizéieren an déi maximal Unzuel vun de Plazen ze besichen. Wa sech duerno keng Limiten vun Volumaart hu si net geläscht, ronderëm d'lokaler Pracuk Foulen ginn, a verschiddene Tempood Fouls, an de Mäert. Si hunn also d'd'Astur vun dëser Placie gepackt an a lokal Kultur esou guer an sinn.
D'Haltung vu lokalemen Awunner ass ganz ganz frëndlech. Ënnerdrénphine "Madame", sou jiddereen vun eis ugestëmmt ginn, verursaacht lokal Säiter. Timens, sou uewen ass et dat gefillt ... Weiderliesen