Vu Brest, mir hunn decidéiert an de berühmte Beläffelhyskaya Pushcha ze goen. Kaaft Ticketen an d'Duerf vu Kamyuuki op der Busgare. TRUE, et ass erausgaang fir ze reesen op d'Grenzzon, Auslänner sollen eng Pflichte bezuelen, awer well d'Bank net geschafft hunn, hu mir vu Flichte fräigeloossen.
Ënnert der Bréck amgaang de Floss, deen de bësse Rappel drénkt Béier - an ass d'Haaptentrée.
Dir kënnt e Fouss heem kafen, kënnt Dir Rang'en lounen ...
Präisser si ganz hannen.
Mir hu wierklech am Bësch gefällt. Iwwerall Tréischen an allen Aliweéieren, vill verschidden "Interesse", Bësch - Mat engem verdriwwen Teefros).
Awer de Bësch ass op der Grenz vun den zwou Länner, also ginn et vill Grenzgarten hei an zwee Kärelen mat Rucksäck, déi hir Opmierksamkeet attraktiv attraktiv ass. Mir huelen den Dokumenter mengs, nodeems se virdru virgesinn matzegere gi mat Daufs a bestitend ze fueren, hunn Dir weider gefrot vun der Grenz Zone ze goen. Sou hu mir mat den Depounen an der Stad vum Kametten gebrach, huet hien déi wonnerschéi Winternesch Iessen ageriicht.
Am Bësch ganz vill. En huele vill nei, opgewalen, schlipplech bekannten Bësch an enger Gewaltlësch.