Dem AbKhazia ass flexibel, wéi wann wann se mat Uelegkafe op Svas gemoolt, e Land. Awer wann's de op neiem Gläichen kommt, an der Stad mat engem enormegen senischtene Lénger Moleréiert, Dir verstitt dat net méi weider ze goen. An dëser Stad hu mer r r r r r r r r r r r r rwerët, geplangt am Popnadude ze bleiwen. Awer ech hu net bedauert wéi se an déi nei Athos koumen. All Moien huet an dëser Stad ugefaang mat der Klacken vun de Klacken. Déi Ministeren vun de Klouschter genannt Leit fir ze déngen. Du hues an d'Haus aus frëndleche, an de Geroch vu Betréck vu verleeënt Blummenfousspiller Kapitelen a faszinéiert. Alles ronderëm hanner schléift, hei ass eng kleng, awer ganz schéint Waasserfall. Um Wee, fréiumm ass frësch pressen Tangeliniejeier geschitt. Dir kënnt hei geschitt hei iwwerall, well et ass Bierg, an also extra pur a lecker. D'Auslaschen sinn déi eidel, net vun allgréngs vun iergendeen ofgibered, Dir kënnt Entspanung am Mier Pappen infir maachen an denkt net un näischt. Nei Belounungen ënnerschiddlech aus anere Stied, déi roueg, Mangel u Touristen, an eng Meles, Mëllech fir bei den Hannergrënn ze vill fir bei Gott ze fillen. Hëlleft.
