2006-жылдан бери Сочиде бархат мезгилинде, анын ар кайсы жерлеринде эс алууга кубанычтамын. Бала пайда болгондо, ал бир жылга үйлөнгөндө, сентябрь айында, Вардан Сочи айылында далилденген орундардын бирине барууну чечти.
Көптөгөн жеке мейманканалар бар, таблица, дүкөндөр бар. Таштын пляждары таза деңиз. Көчөлөрдө көчөлөрдө жана бышкан анжирде өсөт.
Кадаканын башталышы кадимкидей, жылуу жана күн ачык болот деп күттүк. Күн батып, сүзүүгө болот. Бирок абдан жаңылыш.
Кечинде кечигип келдик. Бул абдан жаңы эле. Бизде суу бассейн жана оюн аянтчасы менен тосуп алдык.
Эртең менен, күн чыкканда, күн чыкпай калат деп ойлоду. Аба ырайынын алдынанча, жамгыр жаап жатты. Ал эртеден кечке куюп, кийинки ... Термометрдин тилкелери 15 градустан жогору көтөрүлдү.
Жеке мейманкананын бөлмөсүндө көчөдөн бир кыйла жылуу болгон эмес. Тынымсыз нымдуу сезимди чарчады. Жылытуу кирди ..
Аба-ырайы жакшы болот деп ишендик, бирок элемент андан да чоңойууну чечтик.
Шамал күчөдү, жамгыр күчөдү. Корккон түшүм катары, мен эсимде: Душка жашынып жатып, мейманкананын чатырынын астында тургузам, күйөөсү сокку уруп, жамгыр жаап жатат. Ал менин жанымда болгондо, калыңдалган, пластикалык столдор сыяктуу, чоң таш ваза чака менен бирге түштү. Бул биздин мейманкананын торнадо болчу ...
Чемодандарды чогултуу керек болчу жана кайтып келүү керек болчу ... Толугу менен окуңуз