Li Qahîreyê, em li otêlê dijiyan, li ser wan xebatkaran bi vî rengî diaxivin - hûn li wê yekê pir bextewar bûn, li nêzê ku terorîst bi çînî gulebaran kirin. Bi gelemperî, otêlê wekî otêlek, ne ji cîhana ku ji bo tevahiya cîhanê ya navdar a cîhanê, nîlî di rê de ye û nêrînên goranî ji pencereyê, ku ew dikare were hesibandin ku ew heşt mîlyon bajar tê hesibandin di navbêna hinekî ya zeviyek mezin de diherike.
Gava ku hûn diçin ser taksiyek an li otobusê, bi eşkere deverên belengaz, hema hema li nêzî deverên ewle yên leşkerî, ji bo nimûne. Li Qahîreyê, pêdivî ye ku biçin bazara bajarê navendî.
Heya ku hûn ne hewce ne ku hûn tiştek bikirin, ew e ku giyanê rojhilat bi van hemî pevçûnan, tiştên ecêb, bazirganan, cakes û rotosi bi eşkere hîs bikin - ev Qahîre rast e. Ez nikarim, tenê nekarî li hemberê nekim ku zêrek di bîra Qahîre Mezin de bistînim. Zêr, zîv û zêrên din ên ku li vir gelek in, di mijarên din de, wekî di mijarên din de, wekî ku di mijarên taksiyê de dest pê dikin û bi firotina fêkiyan re bi dawî dibin. Bi awayê, mandarinek wusa, nû, nû, juicy û rijandî, min çu carî li ser şaxên bi pelan re ne ceriband. Min, wek mînak, Salt Kuras, Bananasên Sor û hin fêkiyên exotic, nû û zuwa dîtin.
Rasterast li otêlê amadekirina pelên delal, û di êvarê Misirê de bi dans û stranan re amade bû, me bi şirînên bêhempa hate dermankirin: Bassbus û Umm-Eman. Li bajêr bi ewlehî, bi kêmî ve ji bo geştyarên ji koma me re, yek êrîş nekir, lê lavageyek piçûk êşkence lê kir.
Li Muzexaneya Qahîre du caran bû: Bi rêwîtiyek û serbixwe, bê guman, bê guman çû ser Pîramîd, li ku derê bêyî wan. Di hundurê de, bi awayê, ew kîtekên xweşik û xweş e, ji ber vê yekê kesek bi claustrophobic re pirsgirêkek e ... û çend wêneyên xwemalî bi beşdariya vê cerdevaniya kevneşopî derdikevin. Li Qahîreyê, gelek mizgeftên bedew û her weha dêrê coptîkek bêhempa, baş, û yên ku nêzîkê feydeyên madî ne. Ew ê di hezaran dikan û firotgehan de li kolanên bajêr bi hezaran dikan û dikan bibînin.
