Odessa bajarekî ye ku li gorî qanûnên xwe yên ku wî ji hemû bajarên din re vedihewîne. You hûn gelek hêzdar hîs dikin ku Odessa ne mumkun e ku ji bîr bike. Rezervanek mezin a çandê, û çanda hevbeş, Russian-Ukrainian, ronahî li kolanên herêmî.
Ji ber ku di Odessa de ez bi tevahî li kar hatim, min îdare kir ku ez di navendê de li navend û dîmenên ku ez dixwazim bimeşim. Lê ez hîn jî derbasî Deribasovskaya. Hesta ku rêwîtiyê nehêle. Ev cîh bi hişmendiya min bi qehremanên mîna lehengên mîna Benderê OSTA ve girêdayî ye. Ew ji hêla kolanên bi vî rengî ve divê ku ew bimeşin. Li vir an li baxçê bajêr. Li van deveran hejmareke mezin a bîranînên balkêş û bêhempa hene. Niştecîhên Odessa xwedî hestek humor e.
Wekî paldan û avahiyên din, bi rastî, bedew, lê min, ji hêla Petrûs ve ji Petrûs re sofîstîk e, êdî ne hêsan e ku li ber palan û katedraliyan têkevê.
Wekî ku divê ji hêla her mêvanek bajêr ve were çêkirin, ez li ser pêlavên potemkin hatim, gavên hejmartin, lê ji ber hin sedeman ez neçar bûm ku bi zordestî 190. Lêbelê, min rîskê ji nû ve rîsk nekir.
Wekî ku deryayê deryayê, ODESSA ji min re gelek bertekên dilxweş nekir. Pêdivî ye ku vegerin ku vegerin bajêr, tê çandiniyê, û ne tenê di rojê de tavê.
Bi gelemperî, her tiştê li Odessa ji min re hinekî ji nîvê sedsala 20-an tê qîrîn. Bajarê portê ji sînema Sovyetê, her çend avahiyên nûjen jî hene. Dibe ku ev ji ber sedemek e ku ji ber stereotipê damezrandî min ew bi rengek cûda fêm nekir. Di têkiliyê de bi ekîba paşîn a li Ukraynayê re, ew gelek xemgîn dibe ku ev beşek ji çanda me ya Rûsya ya Rûsî ya hevpar ku em dikarin winda bikin.