Koln, her gav ji me re xuya bû, ji ber hin sedeman, wekî bajarekî navbeynkar, bi taybetî jî noteworthy. Dibe ku bajar li ser bihîstinê nîne, û bi piranî em navên Munich, Berlîn, Hambûrg dibihîzin, ez nikarim piştî serdana wî, nerîna li ser vê deverê bi rengek dramatîkî guherî, lê cezayê di saetekê de xuya bû , da ku li kolonê bi heman rengî binêrin. Erê, dê du demjimêran bes be.
Koln, li Plana Tûrîstê, bajarên Alman, yek ji wan tevlihev e. Ji bo ku hûn bi dîroka bajêr re fêr bibin, bes e ku meriv ji avahiya stasyona trenê du sed metre bistîne. Em di cih de ketin beşa dîrokî ya bajêr, li her rûmeta xwe, ku li pêşiya meclîsa mîmariyê ya bajêr vedibe, ku tê de cih digire: Dêra Katologn, Dêra Katolîk a St. Martin û Salona City Hall.
Kneln yek ji wan çend bajarên Ewropî ye ku dikare perestgehek mezin pesnê xwe bide - dirêj-dirêj, di kevneşopiyên çêtirîn ên şêwaza gothîk de hatî çêkirin.
Katedral bi rengek xweşik û ne tenê ji derve ve xweşik e, lê di hundurê de jî. Ez her gav şaş bûm, balkêş û ez ê rastiyê bikim, wek ku di çêkirina wana mezin de, hûn dikarin bi hev re bi hev re hejmareke mezin a hûrguliyên piçûk ên zelal binivîse. Bi awayê, li ser mîmariya perestgehê, efsaneyek heye, ku dibêje ku ew bi şeytan re peymanek îmze kir. Archarket amade bû ku giyanê xwe bifroşe, tenê bicîhanîna avakirina katedral. Peyman bi encam da, lê tenê şeytan ji hêla jina mîmariyê ve hate xapandin, û çêker diman. Fêrbûna li ser xapandinê, şeytan ji strukturan re peyivî: "Bila dawiya dinyayê bi kevirê paşîn li ser vê katedratê tê!" Funny, lê çêkirina katedralê tu carî nabe, eşkere eşkere dike ku rayedarên Koln bi efsaneyê bawer dikin û naxwazin destûrê bidin tunekirinê.
Piştre em li benda dêrê St. Martin, ku di nêzîkbûna nêzîkê Katedrala Koln de cih digirin. Belkî parastina herî ne-domdar a Koln. Ez wateya şêwazên cûrbecûr ên ku li seranserê hebûna xwe guherîn. Di destpêkê de, dêr di şêweya Romanesque de hate afirandin. Piştî çend şewatên hilweşîner, xuyangê avahiyê pir qurbanî bû, û di encama gelek ji nû ve avakirina di sedsala 18-an de, ew di taybetmendiyên baroyê de xweser bû. Bi sed salî, çimkî dêrê li pêşiya welatiyan di xuyangiyek nû de xuya bû, di şêweya klasîkîzmê de hatî xemilandin.
Avahiya Salona Bajêr me wêneyan kişand, ji ber ku li ser ajokera flash-ê hindik bû, û derveyî, çêkirinê bi taybetî ne girîng e. Ji ber ku rêwîtiya me derbasî pargîdaniya du zarokan bû, me biryar da ku em biçin muzexaneya çîkolata, ku hema hema li ser rhine din tê. Muzexaneyek pirek piçûk vedide, bi kesk ve hatî xemilandin, ne ku bala xwe nede ku ew ne mumkun e. Di hundurê de, hûn dikarin bi çavên xwe bibînin da ku pêvajoya çîkolata çêkirina çîkolata, ji qonaxa pelçiqandî ya fasûleyên kakao, ji çîkolata populer di nav moşekan de bibînin. Zarokên di muzeyê her gav dilxweş in, û ew bi şirîn kêfxweş in.
Ev fountainiya çîkolata nekarîn bê dorpêç kirin, li çîkolata melandî binêre, aroma xwe dihejîne, tenê dest pê bike ku bi salixê re bidawî bibe. Piştî vê yekê, hûn li firoşgehê dimeşin, ku bi rê ve li ser xaka muzeyê ye, û her cûre qenciyan bikirin.
Li Kolnê li Kolnên Nerazîbûnên bêserûber hiştin, û bêyî ku ew li wir bêjin, ew hîn jî serdanek e!