Li ser vê betlaneyê, me spontan kom kir. Ez û mêrê min betlaneyek havîna nediyar hebû. Me biryar da ku em bi otomobîlê biçin, û yek rê jî 3,500 kîlometre ye, lê ev çîrokek bi tevahî cûda ye. Gihîştina herêma Krasnodar, li gund hilbijart Novomikilovsky. Ez nikarim bibêjim ku ev betlaneyê çêtirîn bû, min ji gelek tiştan hez nekir, lê di derheqê her tiştî de. Xanî li ser peravê pir biha ye, nemaze di demsalê de. Bi piranî ew otêlek mini ye, ji ber vê yekê me odeyek bîst û deqîqe ji deryayê davêje. Kêfxweşiya dubare, nemaze dema ku barana thermometer bi berdewamî li +40 dom dikir. Kevneşopiya li vî gundî ne pir mezin e, lê xwaringeh û kafir in, em ji bo nimûneyan du saziyan in, ji bo xwe, li ku derê di roja yekşemê de hatin darizandin . Ez ji kafeyê re şîret dikim "ji deryayê re," xwarinek delal heye, karmend her xerîdar nirx dike, ewqas karûbarek pir baş. Di êvarê de bernameyek serfermandar a xweş, muzîka zindî heye.
Di derheqê deryayê de û pêdivî ye ku ji hev cuda were gotin. Beach Pebble, Paqij, karûbarên bi tevahî têne dayîn, di nerîna min de tîrêjên rojê pir biha ne! Minus ev e ku gelek mirov li ser peravê hene! Carinan ew tenê li deverek rûniştî bûya, neçar ma serê sibehê li ber deryayê here û deveran bavêje. Bûyera li deryayê pir baş e, kevir winda ne, lê çemê bêaqil diherike nav deryayê, em di wextê ku baran dibare û hemî ax ji çemê rasterast bû ... Zêdetir bixwînin