Tevgera li ser riyên Sri Lanka mîna lîstikek ji bo saxbûnê an lottery e: Heke hûn dilxweş in - hûn ê bi ewlehî û bêalî bimînin, û heke ne, hûn ê xwe li nexweşxaneyê bibînin (çêtirîn). Bi gelemperî, bi kurtî di derbarê şevên tevgera Lanka de.
Hebûna koloniyek berê ya Englishngilîzî, Sri Lanka tevgera çepgir qebûl kir. Bi xwezayî, ew bandor li mannersên ajotinê nake. Tenê ji bo tûrîstan ne ku ew ecêb xuya dikin. Lêbelê, ew zûtir piştî çend pêşbirkên pêşîn ew tê bikar anîn.
Lê ya herî tirsnak li ser rêyên Sri Lanka bertekên berfireh ên rêgezên rê û mafên ewlehiyê ne. Whyima ev dibe - ew ne diyar e. Bi tevahiya tirsê ya Tevgera Lankan, ajokar hewl didin ku li hember hev kes bin, û heke hewce be ku rê bide.
Wiha. Leza tevgerê. "Fly" li kolanên Sri Lanka hemî: Ji scooters dest pê dike û bi wagonên mezin bi dawî dibe. Itdî girîng nabe ku sînorek 60 km / h û rêwî li ser riya xwe dimeşînin (baş, li ser Sri Lanka wek qaîdeyek, çi bikin).
Lê, wekî ku derket, leza wêdetir ne tiştê herî xirab e ku dibe. Tevgera dijwar - tevgera counter. Carinan wusa dixuye ku ew normal e ku ew li ser lehengê li ser rê. Overtiya sêyemîn tiştê normal e. Ev fikirîne ku rê li wir li wir teng in. Wusa dixuye ku ajokaran bi gelemperî ji kîjan alî ya rê ve hewce ne ku biçin. Dibe ku ew kamyonek mezin dest pê bike dê dest bi rêxistina otobusê rêwîtiyê bike, û ev tevî vê yekê ye ku dijberî-gerîdok an TUK-TUK diçin. Li ser rêyên ku hûn dikarin gelek billboard bibînin bi wêneya qezayên giran, ku ji ber dorpêçê qewimîn. Lê ev kes nahêle kes. Rast dibêjin ku şansê ku dema ku li balafirê geriyam ji riya balafirgehê kêmtir e. Sri Lanka bi rastî rast e.
Leza navînî ya Tuk-Tuka li ser Sri Lanka 50 km / h - di heman demê de di erebeyê de ye ku ew leza mirinê ye. Freiminaxê ku mirovê ku di wê de ne zû ye, bifikirin, û ji hêla ne pencereyan û ne jî derî ve nehatiye parastin, û hîn bêtir jî ji ber vê yekê hewayê tune. Jiyana we di destên ajokarê Tuk Tukka. Wusa dixuye ku TUK-Tuki wekî celebek veguhastinê nayê fêm kirin - ew qut dibin, ew bi dest xwe dixin, ne ji bîr nakin.
Onedî kes bala xwe nade nîşan û nîşankirinê, her çend markup li wir baş e, wê pir caran nûve bikin. Mînakî, rê li ber rêça rêça rêwî, hûn hewce ne ku pir baldar bin: Ne mimkûn e ku kesek dev ji we berde. Li vir hûn berê hewce ne ku arrogance û smelting nîşan bidin.
Tevgerê li ser ring û li xaçerê - yê ku yekem çepê ye, yê ku bêpergal e - ew û rast e.
Li şûna brakes, ajokarên herêmî nîşanên deng bikar tînin. Ji bîr kirin, hûn hewce ne ku snag bikin. Ger we li tomara tomariyê ajot - hûn hewce ne ku snag bikin, da ku veguhastina ku bi rêwîtiya xwe ya li ser rêwîtiya xwe ve çû û ji bîr kirin. Sign up û tenê ji bo ku bibêjin silav, "derketin" ji yekî re.
Di êvarê de, di heman demê de dema veguhastina xebatê dest pê dike, li ser rêyan gelek kes hene û ji bilî tarî, şêwaza ajotinê nayê guheztin, ronahiya dûr û dirêj li ser hemî jorîn tê zêdekirin. Berî serlêdanê, ajokar hewce dike ku ronahiya dûr bimîne. Gava ku derket, ev yek dike ku di xortên xwe de siwar dibin. Bi awayê, dûrî bi pratîkî ve nehatiye zivirandin, lewra şaş nemînin û di tu rewşê de sond neke - ji bo ajokarên herêmî hemî di nav rêza normal de.
Du hefte rêwîtiya li Srî Lanka, min ronahiya trafîkê ya yekcar nedît. An jî ew bi taybetî têne zivirandin, an jî ew bi hêsanî xeletî ne - ew ne diyar e. Carinan hûn dikarin mîhengan bibînin, di viya de hewl didin ku tevgerê li deverên dijwar kontrol bikin.
Tiştê ku aram dibe hebûna autobahn daye. Li wir 100 km / h qedexe ye, û ajokar hewl didin ku binpê bikin. Her çend rê pir baş e, vala û carinan jî ez dixwazim zûtir biçim.
Li ser fîlimên rêwîtiyê baran hene, û tevgera otomobîlan temaşe dike. Rast e, hema hema her derê, astengiyan bi destan têne destnîşan kirin, û ez hîn jî ji we re şîret dikim ku hûn bi baldarî li xaçerêya rêwîtiyê binêrin.
Hin serişteyên ji bo rêçikan. Wekî ku berê li jor behs kir, bi pratîkî ne rêwî hene, lewra her kes li ser rêyan diçe. Ji bo tûrîstan, ev balkêşiyek mirî ya mirî ye. Heke di nîvro de, ew hîn jî gengaz e ku meriv li ser rê mumkune, wê hingê bi şev her tişt pir xirab dibe. Rê nayên veşartin, û mirov ne xuya dibin. Ji ber vê yekê, dema ku tarîtir e ku meriv biçe ser rê. An heke pêwîst be, paşê bimeşin an lantern, an jî bi tiştek refleksiyonê. For ji bo pêbaweriyê ew çêtir e û wusa jî.
Berî ku hûn otomobîlek an scooter bikirin, li ser ka hûn hewce ne bifikirin. Heke ew hîn jî biryar didin, wê hingê wê yekser nekin - bi kêmî ve çend rojan hûn hewce ne ku hûn bi ceribandinên herêmî re bibin û siwar bibin.
Gava ku hûn diçin cîhekî li ser Tuk-Tuka, bi baldarî li ser ajokerê binêrin. Pir caran şaşiyan hene, ji bîr dikin ku ew hewce ne ku biçin.
Hişyar bimînin, bi baldarî, baweriya xwe bi baweriyê bin, û hingê dê tiştek ji we re nebe.