Di dawiyê de, mêrê min û ez neçar mam li Tirkiyê bimînim. Ez ê bi dilsozî bêjim, kes ji bo demek dirêj ve tiştek hilbijart. Em wusa hene ku di demek paşîn de em dizanin dema betlaneyê. Ji bo vê yekê, ji bo seferan, em tenê di pênc rojan de beriya çûyînê rabû! Bê guman bijare jî tune. Diviya bû ku ez ji Kievê derkevim, û ne ji Lviv. Di Peyva ku em ji bo demek dirêj ve diçin behrê!
Trên, otobus, balafirê û di dawiyê de li otêlê veguhestin. Lê surprîz li benda vir bû. Ew derket ku rezerva me tenê no! Welê, ez difikirim, ew goran rihet bûn! Dirêj kirin ku her tiştî diyar bikin. Rewş bi rastiya ku em ji otêlek din re hatine veguheztin (û, li ser mirazê, ew çêtir bû), tenê li şûna ku 12 saetên sozdar ên şevê, me di 5-ê sibehê de cih girt! All hemî vê carê em di lobiyê de li ser kincan rûniştin! Bi rûmet, min fikir kir ku jixwe ev yekem û betlaneya xwe li Tirkiyê ye.
Dema ku min ew ji balkonê dît, hemî hêrsa min di sibehê de girtî bû! Deryaya Mediterrane! Ew her tişt lêçûn! Li Avsellar, bi gelemperî goristanên goranî. Sandiqê pir hindik heye û tenê li deverek dikare pebbles were dîtin. Paqijiya ava bêkêmasî. Li her deverê zuha, garis ne xuya ye, li her deverê Urns, tenê masî dibe ku zirarê bide lingê di nav avê de. Coupleend kûçik diherikî seyranê, tenê min nedît ku ew ji yekî re mudaxele dikin. Deryayê pir germ e, tewra germ - +30 derece!
Gundê Avsellar piçûk û aram e. Otêl gelek in, û ji ber vê yekê tûrîstan ... bi tevahî bixwînin