Pekîn çend caran, 4-7 roj, serdana seferên karsaziya xebatê kir. Jixwe dem ji bo meşên serbixwe li dora bajêr hat dîtin, bi dilpakî navnîşa wan cihan pêk tê ku ew hewce ye ku were girtin - û tu carî xebitî da ku her tiştê plankirî bibîne! Ji ber vê yekê çêbû ji ber ku Pekîn bajarek e ku meriv bi vî rengî rûyên rengîn çêdike û bala xwe dikişîne ku ew ê nikaribe pir zêde bike. Palacesên mezin (Bajarê qedexekirî li navenda bajêr, parkên havînê), ku mirov di sibehê de gymnastics dikin, û roja ku ew lîstin, perestgehên bêhempa, vekirina ji malperên çavdêriyê (yek cîhek wusa) -Arbor li nêzî bajarê qedexe ye), Pekîneya Pîr (Slums, Aromasê Nehîn û Enerjiya Jiyana Indescribable li ser kolanan) û bê guman kirînê. Min kevneşopiyek heye: Bawer bikin ku biçin zozana bajêr, ku ez têm. Ji ber vê yekê zozana Pekînê (li ser nexşeyê wekî "Pekînê Dongwuyuan" tê destnîşan kirin) - yek ji çêtirîn ku min dîtî. Kevirên mezin, hebûna bêkêmasî ya hucreyan, nebatên exotic
Li parkê û balkêşiya sereke - malbatek mezin a Panda! Min li wir bîranînên bîranîn wergirt. Li dora sermayeyê bigerin di metroyê de hêsan e: ew mezin, nû û erzan e. Di nav navendên herî balkêş û hêja de, çayek kesk a ciwan a bilind (ji hêla firoşkarê ve di sarincokê de hatî hilanîn), pearls (min li pişt counter), zêrên zêrîn û optîkên wêneyê. Ji bo Pekîn û derdora wê, bi kêmî ve deh rojan digire, tenê ji bo serdana sê kelecan li ser dîwarê mezin ê Chineseînî ez 3 rojên tevahî derketim!
