Dema ku ez ji bo xebatê hat şandin paytexta belarusê, min hêvî dikir ku tiştek mîna Koreya Bakur dibînim. Belê, bi kêmanî ji medyayê, min ji cîranên xwe bihîst ku mirovên ji perdeya hesin, li welatê sosyalîzma herheyî dijîn.
Mustard, rûyê "Sovyet", heman xaniyên kesk û zirav, kêmasiyên li firotgeh û bihayên şevê. Li her goşeyê, bê guman hêjayî monumentê bi polîsê ku li rex polîsan radiweste, bêkarî, bêserûberiyek berfireh, li ser vê şermezariyê ya Batka ya bêkêmasî ye! Welê, hinekî min minsk xeyal kir.
Destê bajêr, min xwe saz kir ku kesek ji KGB-ê dibe ku bi min re bicive, baş, an jî bi kêmanî li pey min were saz kirin. Berê berê li derveyî pencereyê ye, avahiyên qereqola rêwîtiyê hatin asteng kirin û trêna dest bi hêdî hêdî kirin. Hêvîdarim ji dizan (lê çi di derbarê komunîzmê de, bêyî wan?
Shock ez di cih de, li qereqolê hêvî dikim. Qereqola Chic bû! Li vir çend wêneyên wî hene (ne ya min):
Ez bi rastî gihîştim wê pirê Belarusê, li ser vê nûçeyê ji min re hat gotin? Jixwe li wir, li qereqolê ji min re dest pê kir ku bigihîje min ku ez çiqas li ser Minsk şaş bûm! Ketina Foyer, ez tenê li dor pênc deqîqeyan sekinîm û ji min re îtîraf kir ku ez bibînim.
Ma ew hêja ye ku di derbarê avahiyên "Grey" de, ez, da ku ew bi nermî bixe, gelek şaş ma? Ez li ser nifûsê şaş bûm - mirov pir sofîstîke. Rast e, ew hemî li deverek westiyayî bûn (baş, lewra stasyona trenê!), Nirxandina dirûvê min, û eşkere solvency min, parêzgerê fermanê ji min re kompleksa otêlê "Jubilee" pêşniyar kir. Wî bi berfirehî diyar kir ka meriv çêtir bû ku meriv li otêlê bimeşîne, û, ji min re serfiraziyê dixwazim, karên xwe yên dewletê hildan. Spas dikim, ez çûm bajêr.
Ya yekem tiştê ku diherike nav çavan paqij e! Di pêşiya min de digerin ku li Minsk ne tenê li navenda bajêr paqij e, dema ku ew li Rûsyayê diqewime, lê di heman demê de li ser pişta paytextê heman paqijiyê ye. Çima? Pêşîn, gel bixwe, wekî ku ew dibêjin - "Li ku derê dixwin guheztin." Li bajêr konteynirên qaçax ên li bajêr hene, û xelk bi awayekî aktîf bikar tînin. Second duyemîn, di karkirên têr de yên ku bi domdarî paqijiyê digirin.
Otêl ji min dernakeve qereqolek kêm. Li vir ev e:
Ew ne erzan e (yek ji otêlên herî erzan li bajêr), lê ez dikarim di wê demê de ji bo min bijîm. Hêjayî gotinê ye ku di nav bajêr de otêlên bi cûrbecûr cûrbecûr hene. Hûn ne hewce ne ku bibin mîlyonek ji bo ku xaniyek maqûl bibînin - li bajêr ji bo her tamxweş û her pîvana walletê gelek tamxweş heye. Otêla ku ez li bilindahiyek hatime bicîh anîn - ew têr bû.
Piştî şîvê, bi hevkarên karsaziyê re hevdîtin kir, ez çûm dora bajêr. Ez çûm ber dikanan, li parka herêmî ya Parka Gorky, serdana serbilindiya Belarusê - pirtûkxane.
Ji tirs û ezmûnên min di derbarê "Sovka" Belarus, çu rê tune.
Erê, ne hemî rosî, pirsgirêkên wan jî hene. Ev bes e ku meriv bi nifûsa herêmî re biaxive. Asta meaşê wan gelek bixwaze, beşa şêrê nifûsa welêt li ser Federasyona Rûsyayê ye. Yet hê jî - gel ne ew e ku tirsnak, na .... Lê anecdotes di derbarê Lukashenko de hûn çêtir li kolanê napeyivin.
Di derbarê bihayên xwarin û kincan de ... ji bo min zehf e ku ez dadbar bikim ku "birrîn" ji bo Belarusiyan dadbar bikin, lê ji bo niştecîhê Rusya - ew qeşeng in! Belkî, ji ber vê yekê bêtir û bêtir di Belarus, hûn dikarin betlaneyên ji Federasyona Rûsyayê bibînin.
Rêwîtiya karsaziyê zû zû qediya, û pêdivî bû ku ez vegerim malê. Ez ê bi rûmet bibêjim - min xemgîn kir ku ew ew qas kurt bû. Ger her tişt baş e, wê hingê pêdivî ye ku îsal bi malbatê re bisekinin ku hefteyek ji bo belarusê bisekinin, ya ku ez ji we re şîret dikim!
Heke bi kurtahî - Minsk bajarekî paqij ê mirovên ronahî ye!