Li Misrê hiştin ku em li Misrê bimînin, ji me re derfet hat dayîn ku biçin bajarê Luxor. Û bertekên çêtirîn dimînin. Ew bajarekî kevnare ye ku bi taybetmendiyên berbiçav e, yek ji wan perestgehê li pêşiya serdema me tê hesibandin. Lê digel vê yekê, avahî pir baş têne parastin. Vana kolonên bilindbûna berbiçav in, ku bi hieroglyphs hieroglyphs ji jêr têne veşartin. Û wêne, û pir eşkere, û ya herî nediyar ev e ku tewra rengan jî têne parastin. Tenê ne gengaz e ku em xeyal bikin ka hêz û sedemên kevnar ên kevnar diviya bû ku bedewiya wusa ava bike. Li ser xaka Perestgehê li wir statuyek stûyê Scarab hebû. Em li dora wê bi derdoran geriyan, û li gorî hejmara derdoran derbas bûn, yek ji sê daxwazan hate çêkirin: bextewarî, zewac, drav. Dilşewat bû ku me li keştiya herêmî ya li ser çemê mezin ê Mezin siwar bû. Berê, ev tenê dikare xewn bike. Bifikirin ku di bin tîrêja Egypting Misirê de em neal ji peravê ber peravê. The sûkan ji bo bidestxistina bazirganan pir hêsan e, ji ber ku bazirganan li her ziviran radiwestin. Zehfek piçûk, lê dikare bihêle ku hûn bihayê bi kêmtirîn derxînin. Bi gelemperî, Luxor cîhê ku hêja ye, û heke gengaz be û ji carekê bêtir be. Binêre, ji min bawer bikin, tiştek heye.
