Bajarê soranî yê li Tirkiyê 65 kîlometre li rojhilata Manisa ye, lewra pir hêsan e ku her du jî ji wir û ji mirzmîrê re bigirin. Sardis cîhek din a yekta ye li Tirkiyê, û ewqas kevnar e ku çîroka wî bi rastî bi îttîfaqî bi zorê ve girêdayî ye. Zanyaran pêşniyar dikin ku ev dever ji hêla 1200 B.C ve hatî populer kirin, û çend şûnda, serokên ji Anatolia li vir bi bextreşên Grek re ferz kir. Dûv re Sardis Ros û bêhempa ji ber ku zêr li nêzî çiyayan hat dîtin
Lê li gorî efsûnek kevnare, çavkaniya dewlemendiya bajêr di nav midiya Tsar ya Frygian de, ku destê wî zivirî zêr bû. Di her rewşê de, ji devera ku ev zêr çênebû, serokên bi serfirazî geş û serfiraz bûn, û ew jî dikarin dravê metal jî bixapînin. Hingê bajar ji hêla Farisan ve di bin destpêkirina Kira Mezin de hate girtin, lê dîsa di bin rêça Alexander Mekedonky de, di heman demê de di salên heftemîn a serdema me de, erdheja hilweşîner li vir çênebû.
Dûv re romanan ji bo sererastkirina bajêr birêve birin û di heman demê de yek ji 7 dêrên di wê de ava kirin, ku di Peyxama Yûhenna Bogoslov de hate gotin. Di sala 1402-an de gelek şûnda, ew ji hêla leşkerên Tamerlana ve hat girtin û piştre jî bajar çu carî nekaribû. Ew yekcar di destpêka sedsala paşîn de ji hêla Arkeologên Amerîkî yên ku li vir digerin ji bo mayînên mayînên Roman û Bizantîn digerin.
Ji bo ku hûn li vir bibin divê hûn pêşî biçin Dolmusche, û dûv re jî li qadek çandiniyê ya ne-agahdar bimeşin. Li vir du hebên sereke yên wêran hene - hûn ê bi hêsanî wan bibînin, ku li ser rê ji riya sereke derbas bûn. Pêşîn, hûn dikarin gymnasium û kinîştî ya kevnar bibînin, ku rojane ji 8.30-ê êvarê heya heştê vekirî ne. Ew di rêça bakur de ji otobanê ve girêdayî ne. Riya Mermer û Kolana Bizirandina Bîzansê derbas dibe, hîn jî di navbêna rêwîtiyê de hêşîneyên xweş û xweş hene.
Mixabin, tenê bingehên avahiyan ji bajarekî kevnar têne hiştin. Erê dîwarên nizm ên bi deriyê xwe re jî bi nîgarên avê yên Yewnanî û kapasîteyên avê re xuya dibin. Li milê rastê kinîştê, hûn dikarin avahiya kompleksa govendîk û bunny ya serdema sêyemîn a serdema me bibînin. Dali hewşek marbî ye, ku bi rastî di rastiyê de ji dewleta xwe ya orjînal re nûvekirî bû. Li ser hewşê mayînên hewşa hewşê ne.
Wê hingê pêdivî ye ku ew ê berbi rojava ve bizeliqe û bi rêça xaçepirsiya Sartmustafa ji xaniyên duyemîn ên hilweşandî yên bajêr re, ku 1200 metre ji otobanê ye. Li vir baldariya herî girîng dikare were gotin Perestgeha Artemisê, ku her weha rojane ji nîvê nîvro tê kifş kirin û heta heşt êvarê. Ew bi rastî yek ji çar perestgehên herî mezin ên li hemî Malaya Asya ye. Ew li padîşah Tsar hate çêkirin, piştre Yewnanîstan di dema serhildana ionian de hilweşand û piştre jî di bin Alexander Macedonian de ji nû ve ava kir.
Heta roja îro, tenê bi dehan stûnên ionîk ên girseyî, yên ku dikarin li serdemên Roman û Yewnanî werin destnîşankirin, lê tenê du jî bi tevahî têne parastin. Lê li gorî bingehê, gengaz e ku were dadbar kirin ka perestgeh çawa bû, ku di wê demê de bi hêmanên çandê yên Efesê, Didima û Samos re derbas bû. Li başûrê rojhilatê wêran wêrankerên buroyek piçûk a byrow in, û li ser çirûskek teng di beşa rojhilatê de, ku hûn dibînin ku hûn dikarin kavilên piçûk hene. Ruçikên bi çiyayên bi daristan û rezên birûmet ve têne dorpêç kirin, di nav de ku li hin deveran tê dîtin, lê di xaka qada cappadocia, keviran de bertekek xurt hilberînin.
Hûn dikarin li Sardoshe li Dolmoshe ji Manisa, ku li pey Mizgîniyê dimeşin, wê hingê bi otobusê ji mirzmîrê, an bi trênê, ku ji hêla Izmîrê ve hatî şandin. Train, bê guman, ku hêsantir bibin, lê pir hêdî hêdî. Lê trênê ji Dolmoshi re hinekî paşde vedigere Manisu. Dolmushi Plant Rasengers nêzîkî Sartmustafa li ser otobanê, û qereqola rêwîtiyê li nêzîkê gundê piçûk ê Sartmathê nêzîkî yek kîlometre ye. Otêlên li Manisa gelek heb in, lê hûn dikarin li Salihli bimînin. Ew bajarek e ku bazarê ye ku ne ji rêwîtiya Ammir-Afonkarahisar e. Li bajêr bixwe tiştek balkêş tune, lê pir nêzîkî wêran e.