Nîşana min a yekem bi bajarê keştiyê di 12 saliya xwe de pêk hat. Me malbata xwe li Masîmanê li Masîmanê, yê ku bi rê ve çû, li herêma Nikolaev-ê ye. Xizmên min li ser Zozana Nikolaevê Nakolaev hatin bihîstin, û biryar dan ku biçin wî. Bi otomobîlê bi qasî saetekê biçin bajêr, ji ber vê yekê xwedan tekerên xwe hene, ne hewce ye ku em di germê de di nav mînibî de şiyar nebin.
Tê bîra min ku cûrbecûr heywanan li ser psîkolojiya zarokên min bertekek bêhempa çêkir. Her çend ez bi taybetî jî rêyek wusa pejirandina van afirîdên xweşik, tenê di rewşek lênêrîna guncan de û afirandina mercên herî rehet. Ez ji zaroktiya xwe ya Nikolaev re tiştek nayê bîra min. Dibe ku, ew serwer bû, û her tişt bi tenê bi hişmendiya min ve birîndar bû.
Lê çarenûsa min şansek din da ku ez ê fêr bibim Nikolaev û berê di temenê pîr de. Bajarê Verdana Giştî çaremîn bi plus re ye. Li wir heye ku mezin bibe û pêşve bibe, lê her weha mîrasa ne belengaz e. Heke hûn dixwazin rêwîtiyê bikin, wê hingê li her deverê hûn dikarin ji bo biyografiya geştyariyê tiştek xweşik û bêhempa bibînin.
Li vî bajarî, min ji mîmariyê hez kir - gelek celeb avahiyên tevlihev ên ku çavan dikişînin. Li stock gelek muzexaneyên mijûl, şano, katedral, park. Klûba Yacht pir dewlemend xuya dike. Nikolaev nerazîbûnên xweş hişt, tevî ne girîng. Her çend herkes ji herkesî re veqetandanên piçûk jî hene, ji ber vê yekê ez dixwazim bajêr nekim ku li tiştê ku hatiye bidestxistin û ji bo verastên nû hewl da ku biserkeve!
