Silav jin û birêz. Ez dixwazim hinekî li ser Hindî ji wan re vebêjim, çi ji wan hêvî dikim, û ew bi tevahî mîtolojiyek baş-damezrandî ye an jî li ser nerînên wan rêwîtiyan e ku tenê ne dilnerm e. Peopleiqas mirov gelek nerîn in. Ji ber vê yekê, ez dîsa nerîna xwe ji we re ferz nakim, lê 2 meh rêwîtiya li Hindistana navendî hîn jî alîkariya min kir ku ez nerînek li ser aborigines bikişînim.
Pêşîn, li Hindistanê, di prensîbê de, wekî ku em fêm nakin, heke Hindistan ji we re tiştek an sozan bibêje, ew tenê tiştê ku hûn dibihîzin, û wateyek dualî û di dayikê de ne. Oftenend caran em şaş dikin: "Wateya wî çi bû?" Li Hindistanê, mirov, Hindî di hişê xwe de di bîra wî de ye. Heke ew ê we bikişîne, ew ê tiştek bêje: "Hişyar, ez ê niha te bikişînim." Heke hûn tiştek wusa nabihîzin, tê vê wateyê ku her tişt paqij e. Heke hûn ji nişkê ve derkevin, ew dibêjin, erê ez, hwd., Wê hingê ew ê bi hêsanî û aramî bêje: "Erê? Belê, baş e, wê hingê ez ê nekim. " Hindî dê bêsûc neke, ew bi dilsozî we vedibêje: «Ev bi rastî pir e, ew qas e ku ez ji we re bikim ku ji bo we bikim, û ew qas lêçûnên min lêçûn."
Heke ew ji we re vedibêje ku ez, ew dibêjin, hûn ji we re ne hewce ne, hûn dikarin pirsek bipirsin: "Whyima?" - the ya herî balkêş e, ew ê bersîva wî bide, ne bi dilxweşî û ne bi bextewarî, û hîn jî dibêje ku ew ji we di prensîbê de ye, ji ber ku dibe ku ew altruist e, lê hîn jî gengaz e (xeyal bikin!). Mirovên ku dravê zêde ne avêtine, ne li ser riya min rind bûn. Xwediyê otêlê li Delhi rasterast got: "Ez ne hewceyê dravê min, tenê li ser înternetê binivîsim, wekî ku hûn difikirin ku hûn hewce ne ku ez çawa difikirim ku ew hewce ye ). Rêvebirê Pergalê li heman otêlê, bi înternetê re hildibijêre û bi laptopê min tevahiya rojê: "Na! Ez ê tiştek nekim, na. " Xwediyê otêlê li Jaisalmera bihayê otêlê bi ravekirinê kêm kir: "Ji ber ku hûn mirovek baş in." Theofêrê ku me ji yek bajarî re rabû, bi gotinên pêncî dolar vegeriya: "We gelek da min." Firoşyar li Kerala, çêkirina ava vexwarinê ya nû: "Werin, ez ê li ser pênc Rupees-ê biparêzin, ku ez naxwazim bixapînim û bêtir bikim."
Ya duyemîn, diziya li Hindistanê ji asta me cuda nîne. Di destpêkê de, me çirand û li dora xwe mêze kir, ji tiliya ku ji nişkê ve ji nişkê ve ditirsiyan, û dûv re rihet bû ku rihet bibe, fêm kir ku tu kes neçar ma ku me talan bike. Tewra berevajî. Carekê em bi bazara mezin a Chadni Choek li Delhi meşiyan, ez di nav xwe de nemirim û di heman demê de tavilê bala xwe nedaye qîrînên li pişt pişta min. Bazara Hindî piştî sûkê, bi rastî, bi rastî, bêhêvîtiyê hewl da ku bi rêça bazarê re derbas bibe, destên xwe siwar kir, tiştek destnîşan kir û tiştek got. Gava ku hevalê min hate veguheztin, ez di nav xwe de bextewar bûm - Hindî li pey min geriyan, ku jeansên min ji qulikê pişta xwe davêjin, da ku ez ne baş û hem jî xeternakim, çimkî ez dikarim wan winda bikim an kesek bikişîne. Ez di rewşek şokek ronahiyê de me û bi bişirînek bêaqil destê xwe dirêj kir û destê xwe ji destê min kişand, ku quncikê ji jeansên min derket, û Hindî ew ji bo fatûrên palandî. Meriv çawa çîrokên kesên ku li Hindistanê paqij kirin, bi rastiya ku apê xwe ne hewl da ku pseudo-fatûrên ji xalîçeya min derxe, lê tenê nîşanî min da. Ew dibe! Û çawa rastiya ku li ber deriyê yek ji perestgehan rave bike, li wir hewce bû ku amûrên wêne û vîdyoyê were girtin, şofêrê ku ji hêla me ve hatibû danîn, bi hemû kamerayan û têlefonên xwe ve, ku, hûn pêdivî ye ku qebûl bikin, dûr ji erzan, ne jî ceribandin îşkence bikin? Bê guman, me şikestina me heye: Drav, bilêt û kartên bankê em bi pêbawer hatine rakirin, an jî bi we re di berxên bela ku em bi pratîkî qet parve nebûn, bi we re bûn; Mîqdarek piçûk a "ji bo rojê" di her yek ji me de di navbêna beltek belengaz de hate girtin; Di otêlên dubare de, me paşpirtikên bi lêvên çikolata li mijarên stasyonê (nivîn, destên balkon, her çirûskên li dîwêr) Backpacks piçûk her gav li ber deriyê elaletê pir mezintir e. Lê leza û bûyeran hîn jî çêbû: bagê bela li odê li ser nivînê sekinî, wê hingê bela ku ji bîr kir, ji ber ku wî hîn jî pantorên xwe neda. Penayek heye! Heke hûn bixwe hûn ê tiştên xwe bişkînin (bi bag û pakêtan bêyî çavdêriyê bihêlin, dema ku hûn ji bo deqîqe "bi rastî ji min re dihêlin", û li her welatî, û li her welatî, û li her welatî. Heke hûn rêzikên hêsan dibînin û lênihêrin ku xwediyê we çi ye, wê hingê tu sedem tune ku hûn şiyar bibin û ditirsin. Ji kê re hûn bi rastî hewce ne ku tiştên xwe yên hêja dûr bigirin, ji ber vê yekê ew ji monkeyên Hindî - di van mijaran de ew bi serbilindî têne serfiraz kirin.
Û sêyemîn, di derbarê xema wan de. Hûn dizanin, rojek li Delhi, me jinek mezin dît, ew li kolanê li pêlên bilind, bi kincê karesatek kurt û bi dek û dolabên reş di nav moşekek de. Ma hûn çi difikirin, reaksiyonê çi bû? Di wê kêlîkê de li wir kesek li ser kolanê tune bû, kî dê nekeve hundurê wê an jî bi kêmanî ne ji devê vekirî ye. Dîsa Drills Indian Indian bi hêrs bi hêrs rawestiya. Di heman demê de me zivirî, li ser bewilderment. Then wê hingê ew ê di navbêna xwe de di derbarê fikarên cinsî yên Hindiyan de binivîse. Diyar, hûn dikarin di derbarê fikarên cinsî yên du keçên rûsî de, yên ku Obalde, nekarin ji we dûr nekevin. Erê, di wê kêlîkê de wan ecêb xuya dikir ku meriv cow û kûçikan jî xuya dike! Jinek wusa dê li kolanên Moskowê yên ku tiştek dîtiye, furore jî hilberîne. Ez zilamên cinsî yên cinsî nafikirim ku ji min re gilî dikim şîvê vexwendin û hewl didin ku têkiliyek girêdin. Ev ne xema cinsî ye, lê berjewendiyek zindî û balkêşiyek zindî ya ku ji hêla jinek zindî ve hatî çêkirin, û ne asoebo normal e. Hindus ne têkildar in, lê xwezayî û yekser mîna zarokan. Beriya her tiştî, zarokek bedew, dê peyvan nexwe û hilbijêrin, lê dê rasterast bibêjin: "Whati dayikek xweşik!" Ez nafikirim ku hûn ji bo van gotinan ji kategoriya cinsî re fikirîn, ne?
