Storyîroka min di derbarê mêrê min û ez yekem çûm serdana Petrûs, ku xewna meya dirêj bû. Li ser înternetê gelek tişt kirîn, wan şîreta heval û xizmên xwe bihîstine û ajot. Trêna şev bû, heya sibehê em gihîştin stasyona Moskowê ya St. Petersburg. Di destpêkê de, yekem tiştê ku çû ba pushkin ji hevala min re, ku me li hev kir ku em çend rojan bimînin. Gotûbêj kirin, tişt hiştin û berê xwe da Petrûs.
Berî her tiştî, wekî ku hatiye plan kirin, em çûn ber behrê. Bila ez ji hêla naskirî ya hunera Ewropî ve were bexşandin û dirûşmên min nekişînin, lê min ji wir hez nedikir. Gelek mirov, tenê elalet û ne di baweriya min de pergala navîgasyon, her çend bê guman navbeynên muzeyê û pêşangehên wê pir balkêş in!
Di dema serdana me de li ser hermitage, me pencereyê li ber qesra parkkirina meteorên ku di Peterhof de têne dûr xistin dît. They wan biryar da - çima em ê di cih de li wir bar bikin. Bi bextewarî tenê ya paşîn îdare kir. Di rê de piçek ji hêla bedewiyên Peter û Hurray ve hate hezkirin! Em çûn ser pîrê Peterhof! Ev bê guman çîrokek herî rastîn e. Wexta ku çavkaniyên çavan pir hindik maye, lê wextê me hebû ku meriv metirsiya çîroka xweşik a sêrbaz hîs bike. Wan yekser biryar da ku xwe ji bo ku rojek din vegere. Vegerîna veguhastina axê - MINIBUS li metro, û li wir mala hevalê xwe.
Dotira rojê me xala yekem hebû ku biçin Muzexaneya Rûsyayê. Di nerîna xwe ya kesane de, di naveroka wê de ji ya hermitage pir balkêştir e. Li wir û bi navîgasyon pir çêtir û hêsantir in, û gelek mirovên kêm hebûn. Ez di dawiyê de min dît "Roja Dawîn Pompeii" ya Karl Bryullov û "Dara Nehê" aivazovsky. Bi awayê, ew hema hema hevalek li hember hevdû dimirin, da ku ez nikarim ji bo demek dirêj ve ji vê odeyê veqetînim. Dûv re em gihîştin MaleviCh - Square, Circle, Cross. Qet bandor nekir.
Dema ku em di dawiyê de çend demjimêran ji Muzexaneya Rûsyayê derdikevin, min dest bi baranê li kolanê kir. Bê guman, ji bo wan zehmet e ku meriv wan bitirsîne, ji ber vê yekê ew çû pilana hîn jî û em rasterast bi pêşbîniya Nevsky çûn cem Katedrala St. ISAAC. Herî zêde ez ji bo katedrala xwe û çîmentoyê gava ku em li ser pêlavan hilkişiyan, ne bandor bû. Ji nihêrîna ku ew û her weha giyanê navborî vedike.
Tenê daket û çû ber beraniyê gava ku em di cih de hatin vexwendin ku bi kanalan re bimeşin. Theêgav piştî ku ew nakokî dimîne - ji aliyekî ve, bê guman, ew berbiçav, xweşik û berbiçav e. One ji hêla din ve, hinekî her tişt derbas kiriye û tenê li malê tenê Chizhik-Fawn, li malê û Hollanda nû tê bîra min.
Bê guman, piştî meşek bi rêya kanalan, pir mezin bû û çû Nevsky di "Tabloya 1" de ji bo xwarinê. Dûv re em çûn mala pirtûkê. Ew strukturek wusa berbiçav e ku me demek dirêj dixwest ku li derve ne tenê li derve binêrin lê di heman demê de biçin serdanê. Ez bi rastî li wir her tiştî hez dikim.
Welê, di dawiyê de, çû ser rêgezê. Me li ser siwarê kefikê, li ser siwarê bakur, çû Girava Vasilyevsky û xwest ku bigihîje keleha Petropavlovsk, lê pir dereng bû. Ji ber vê yekê, ew tenê dimeşiyan û li bendê bûn ku bûkên nijadan. Demek dirêj e ku ji vê temaşevanan kêfxweş bû.
Di sibehê sêyemîn de, em dîsa li Nevsky bûn. Naha me li gorî plansaziyê Katedrala Kazan hebû, wê hingê em çûn, ew hatin ba Pira Banking. Li wir wan kafeyek aramî li ser ambargîkirina Fonkanka dît û li wê rûnişt. Ew li perestgeha rizgarê li ser xwînê sekinîn û ketin. Li hundur tenê tenê xweşikek xweşik heye! Û çi Mosaic bi heybet e!
Piştre, rê Alexander Nevsky Lavra bû. Bi xweşikî bê guman bi rengek bêhempa heye. Li dora xaka geriyan, ew çûn Necropolîs - li ku derê hunermend, nivîskaran, bîhnxweş, helbestvan û her serokên hunerê li wir têne veşartin. Gorên Dostoevsky, Shalyaapîn û Natalia Goncharova-Lanskaya dîtin. Li wir û bêdeng û bi aramî, ew tenê cûreyek aştiyê dibîne.
Lavra ji axê derket û bi riya serhildana deverê çû metro, hewşek rûniştinê. Li ser awayê ku ew sekinî û pira Bridge Anichkov lêkolîn kir û dûvre monumentek ji Catherine II re. Piştra, em çûn cem gundê şahîn. Bê guman, heke hewa herî kêm hebkî çêtir bûya, ew ê bi rengek kêfê bêtir be. Lê di heman demê de di hewaya wisa bêhêvî de, hestan kêfxweş û ji paleyê û ji parkê dûr man. Dûv re çînek din, di nav de ku pushkin xwend û li Lyceum mêze kir. Ew xweşik e!
Bi gelemperî, ez di jiyana xwe ya sêyemîn de rêwîtiyek sê-rojî dihesibînim ku ji St. Petersburg re pir dewlemend bû, û di naveroka wan agencî de ne xirabtir. Em çûn Muzeyên herî girîng û perestgehên bajêr û gelek tişt ji bo dîtina xwe karibin. Lê bê guman, ne hemî, ji ber vê yekê em ê biçin St. Petersburgê hîn jî!