Di hezîrana 2017 de, em ji 6-ê hezîranê ji betlaneya heftane ya organîzîkî çûn, ji Hezîrana Casablanca ya Spa Casablanca li ser peravê Okyanûsa Atlantîkê. Rêwîtiyê mîna baş dest pê kir, rasterast berbi Balafirgeha Casablanca, ku me bi veguhastina otobusê ji otêla me re hevdîtin kir.
Me li Otêla mezin li deryayê rawestand, ez navê wî nayê bîra min, lê asta rehetiyê pir zêde bû. Di wê kêlîkê de me hîn nizanibû ku otêlê li Casablanca hemî entertainiya me ye. Lê nêzîkbûna bomê li otêlê, ku berê xwe da hilweşandin, û tenê deverek kûr, bi tevahî parastî û pir xweşik û pir xweşik a otêlê li hember paşverû ya wêneyek hevbeş hebû.
Bi bextewarî, otêlê xwarinek sê-sê-sê-car, hewşek çîkal, gomek û gelek kêfê ya din, heya niha konserên êvarê yên muzîkê. Karmendî heval û xweşik bû, her çend wusa dixuye ku xwezaya wan ya baş ne pir dilpak bû.
Rojek paşê, me biryar da ku em biçin deryayê, û li vir ji ber nerazîbûna rastîn hate fêm kirin. Li ser deryayê, ew qas sar bû, hewa ber bi hestiyan ve kişand, heya ku ji swimsuitê ve were şûştin mîsyonek dijwar bû. Beaches bi tevahî vala bûn, lê di prensîbê de, hewa, bi tevahî ne ecêb bû. Avê herî zêde 20 derece bû, ji ber pêlên piçûk, mumkun bû ku swim. The tiştê sereke - li ser peravê li ser seyranê bê kêf nebû, tenê bungalows vala bi tenê bi sandê re sekinî.
Bi gelemperî, kirîna li Okyanûsa Atlantîk, ji bo ku em gihîştin, tenê carekê rêvebirin, û dûv re diranên xwe ji sar û pir zû zûtir bikin. Her weha paşê, karmendên otêlê, ji me re diyar kirin ku di Casablanca de bi pratîkî hemî hewa hewa, û di destpêka havînê de ji deryayê diherike, ku diherike pir bêhnteng.
Em neçar bûn rojên mayî li ser axa otêlê, ya ku bi gelemperî bû, ew ne xirab bû, lê min ji Maroko bêtir hêvî dikir. Em bi rastî em dixwazin vegerin vî welatî, lê bi eşkere ne ji bo Casablanca û ne di hezîranê de.