Li Sharm El-ikhêx, ez ne tenê li derveyî welêt, lê di heman demê de honeyek jî derbas bûm. Rojê piştî dawetê di cih de firiyan. Sê û nîv saet di firînê de û em ji payizê vegeriyan havînê.
Sharm El-ikhêx bi rengek ciwan ji bo tûrîstan ava kir. Piraniya niştecîhên bajêr karmendên karûbarê kar dikin ku li vir ji Qahîre û Alexandria hatin. Dîsa jî li ezmanan, dema ku zeviyê, min dît ku bajar bi piranî ji otêlan pêk tê. Li vir hûn ê rengê Misirê herêmî nedîtin, her tişt baş tête parastin, pir paqij û xweş e. Otêlên pênc star li bajêr davêjin gêjeyek burjek û çîkal.
Bihar otêla me heye, erê li her devera Sharma, Coral. Ji nû ve ji nû ve, hûn hewce ne ku di nav pontoonek dirêj de derbas bibin. Li ser bedewiya Deryaya Sor pir heye, lê min cara yekem xewn kir ku ez ji mezinahî û dewlemendiya wî ya rengên cîhana binê behrê şaş bûm.
Ji rêwîtiyê, me rêwîtiyek li Qahîre û rêwîtiya maritîmê ji Ras-Mohamed Reserve re kirîn. Di dema rêwîtiya deryayê de, me bi aqualung ve parve kir. Bi tengasiya tirsnak a dijwar, mamoste nikaribû mamosteyê xwe ji bo demek dirêj ve bikişîne, lê ew hêja bû.
Her weha em çûn çolê li çolê li quadcic. Ji bo cara yekemîn, quadchal birêve birin, pêşî xebitîn, bi domdarî li pêşberî nîşan dan. Lê gava ku ez ji destpêka kolanên xwe ve hatim veguhestin, min xwe bêtir xweş dikir. Li çolê em bi çay re bi "Bedewiyan" re vexwar, me bi tavê re hevdîtin kir û bi qîrîn.
Bi gelemperî, tenê bîranînên germ di derbarê Sharma de dimînin, ez ê bê guman li wir bêm.
