Ew ne rêwîtiyek serbixwe ya yekemîn bû, ji ber vê yekê tengasiyan qet tirsiyan. Ji destpêkê ve Roma hate serdana ku nehatiye plan kirin, amadekarî tune, ne jî otêlê zirxî, ne rê û ne jî deverên armanckirî ji bo şuştin û budçeyê pir bi sînor bû. Lê tevî hemî jorîn, van 2 rojan xweş bûn.
Ez di cih de dixwazim bêjim ku bêyî bisiklêtek an moped ji her tiştî re teftîş bikin, û heke wext bêyî wateya xwe ya tevgerê sînorkirî ye, ne hewce ye ku were kirin. Tevger, bê guman, kuştin. Kolan teng in, gelek wesayît hene, rêwîtiya herêmî zû, û yekem car ji her kesî ditirsin. Bi rastî, tûrîstan hêsan e ku li ser çavên dirêjkirî û rêwîtiya hêdî fêr bibin. Lê di vê perçê rengê rome de.
Ji ber vê yekê, di 2 rojan de, em hema hema hemî dîmenên sereke ajot, lê di heman demê de pratîkî ne ket nav katedral û muzexaneyan. Ya rastî ev e ku li ser deriyê Pantheon an Muzeyên Vatîkaniyê hema hema bi kîlometreyan dirêj kir, û bi germê 30 dereceyan di demjimêrên tavê de ne mumkun e, ji ber vê yekê me tenê koloso, ji ber ku Tevahiya zivirî li tenka veşartî bû.
Ez ê di cih de bêjim ku Kolosseum ne bandor bû. Piştî 1.5 demjimêran benda, min tiştek bêtir dixwest ... lê ev tenê nerîna min e. Lê ez ji bajêr bi tevahî, bi bîhnfirehiya xwe ya bedew, bêdawî, xwarina xweş, bi germê bêbext, ji bo mijûlbûna vê yekê, ku meriv li ser berfê ya herî delal li cîhanê ye. Howiqas di vê perestgehê de ji kolanên asfaltkirî yên asfaltkirî û kêfxweşiyên mîmariyê bi axaftina Italiantalî, dengê stranek ....
Ew li bajêr ye, û ne li ser peravê, hûn dizanin ka Siesta girîng e. Di nîvê rojê de, dema ku wext germek herî bihêz tê û dixwaze di şîrê xwe veşêrin û bisekinin, li pêşiya şevê li hawîrdora hawîrdorê. Di êvarê de, pêdivî ye ku cîhê li pişt maseya piçûk li ser yek ji kolanan bibînin, û xwarina tîrêjê ya tav û xweş xweş bikin.
Bi gelemperî, ji bo min, Rome, yekem, atmosferê, ne balkêş e. Dibe ku nêrînan gava ku germ û elaletek geştiyariyê tune, û dibe ku min li wir tişta ku min dixwest bibîne, û serdanên paşê nedît, û nirxa bingehîn a vî cihî nedît.
