Pragê bajarekî mejî û mysticîzmê ye. Li navenda bajêr ne hêsan e ku li kolana ku li ser bûyera mestir tune be.
Bûyera bingehîn a Pragê çêkirina Grand e - Katedrala St. Vita, bi serbilindî li ser bajêr rabû. St. Katedrala Vita ji bo her deveran şiyar e. Li vir koronên serwerên Czechek hebûn. Li vir wan jî pîrozên herî navdar ên herî navdar, padîşah û emparatorên wan ên herî navdar dîtin.
Roja Pragê bajarekî pir xweşik e, lê ew bi şev mezinahiyek taybetî digire. Piştî her tiştî, bi şev, ew bêtir maç dibe. Roniyên zer, pencereyên piçûk, xaniyên kevn, xaniyên kevn û dengê dengbêjê, hemî ev hestek efsûnek xweşik dide.
Beer û Tavernên Czechek kêm kêm ji hêla sofîstîke ya hundurê ve têne cuda kirin. Lê ev, belkî, wateya xwe heye. Ya sereke ev e ku birra atmosferek dilşewat û birra baş bû. Czech li ser înternetê li malê rûnin û TV temaşe nakin. Ew hemî dema xwe ya azad di birra de derbas dikin, ji ber vê yekê ne ecêb e ku Czechek neteweya herî birêz in. Ne gengaz e ku meriv mîqdara birra were hesibandin. Li vir ew li her malê, an li qata yekemîn, an di podvalchiki de ne. Her birra an Taver birrîna xwe û orjînal çêdike. Teknolojiya xwarina wan û çêkirina wan sedsalan neguherîne. Li gorî texmînan, yek niştecî li ser salê nêzîkî 160 lître vexwarinan vedixwe.
Kurçika Czechek cihêreng û xweşik e. Kevoka neteweyî, kevneşopî ya çolê ya baked e. Li Pragê, heke vexwarinê be, wê hingê tenê bi lître, û heke goşt bixwe, tenê kîlo.
Prague xeyalek bi mezinahiya xwe ecêb dike.
